اسپوتنیک - کاظم خاوازی، وزیر جهاد کشاورزی جمهوری اسلامی ایران در گفت‌و‌گوی اختصاصی با خبرگزاری اسپوتنیک در خصوص مسئله محصولات کشاورزی تراریخته در این کشور بیان داشت: در اینجا ما باید دو بحث را از یکدیگر جدا کنیم، یکی موضوع بذر است. ما اجازه ندادیم که هیچ بذر ترا ریختی وارد عرصه کشاورزی بشود، ولی این به این معنا نیست که ما بذر ترا ریخت در سیستم های پژوهشی نداشته باشیم. ولی اجازه رلیزه آنرا به داخل مزارع کشاورزی ندادیم.
خاوازی تصریح کرد: تنها بذری که ما متقاضی داشتیم به کشاورزی ایران ورود کند، بذر پنبه ترا ریخت بود که شاید سه سال پرونده این بذر در وزارت جهاد کشاورزی بود و بحث های علمی زیادی صورت گرفت و در نهایت مورد تایید ما قرار نگرفت و برگشت خورد. بنابراین از نظر بذر هیچ اجازه ای به بذر های داخلی و خارجی ترا ریخت برای ورود به کشور نداریم و کشوری پاک در زمینه بذر هستیم و برای ما خیلی اهمیت دارد که گیاهانی که به ویژه خوراکی هستند و مستقیما مورد مصرف قرار می گیرند، به هیچ وجه ترا ریخت نباشند. اما در خصوص تحقیقات، تقریبا می توان گفت که ما تحقیقات را تقریبا باز گذاشته ایم و تمام پژوهش گرها می توانند پژوهش کنند و آماد گیاهان ترا ریخت داشته باشند ولی به جز پنبه به نتیجه ای نرسیده بودند که پنبه نیز در مرکز صدور مجوز های ترا ریخت رد شد.
وزیر جهاد کشاورزی ایران افزود: در خصوص واردات ما تنها کالایی را که وارد می کنیم و در آن ترا ریخت وجود دارد، ذرت و دانه سویا است. دانه سویا به دلیلی که از آن روغن گرفته می شود و حدود 20 درصد آن روغن هست، توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از نظر ترا ریخت مورد بررسی قرار می گیرد. در مورد ذرت حدود 230 رخداد در دنیا داریم که ایران 23 مورد آنرا پذیرفته است و یک اتاقی را ما طراحی کردیم که در این اتاق وزارت علوم، وزارت کشاورزی، وزارت بهداشت، انجمن ایمنی زیستی، سایر انجمن ها و دانشمندان مربوط به این موضوع حضور دارند و هنگامی که وارد کننده قصد وارد کردن این ذرت را دارد، باید اظهار کند که ترا ریخت هست یا خیر. سپس رخدادهای آنرا اعلام کند. پیش از توقف کشتی، قایق هایی روانه می شوند، نمونه برداری می کنند و در پژوهشگاه بیوتکنولوژی کشاورزی ایران و پژوهشگاه مهندسی زیستی وزارت علوم مورد آزمایش قرار می گیرند و اگر خارج از 23 رخداد تعیین شده باشد، به طور کلی رد می شود، ضمن اینکه براساس پروتکل های ما بایستی حداقل در 3 کشور توسعه یافته و کشور صادر کننده، مصرف شده باشد. بنابراین پروتکل بسیار سنگینی است و اینکه مصرف خوراکی ندارد و مستقیم برای مصرف دام وارد شده و دارای برچسب است.