به گزارش اسپوتنیک ، کنستانتین باتیگین و مایکل براون، دانشمندان انستیتوی فناوری کالیفرنیا در پاسادنا (آمریکا) به این نتیجه رسیدند که این جرم فضایی ثبت نشده دارای مدار دورتر و کشیده تری است که جستجوی آن را پیچیده می کند.
ستاره شناسان تأکید می کنند شاهد اصلی این است که یک خوشه قابل مشاهده در مدارهای شش جسم فوق العاده ترانس نپتون (ETNO) وجود دارد. آنها هرگز کمتر از 30 واحد نجومی به خورشید نزدیک نمی شوند.
مدارهای ETNO به گونه ای قرار گرفته اند که خطوط آپسیسی آنها ، نقطه مدار نزدیک به خورشید را با دورترین نقطه متصل می کنند و تقریباً در یک زاویه قرار دارند. این هم ترازی با وجود جسمی بزرگ توضیح داده می شود ، گرانش آن بر ETNO تأثیر می گذارد.
طبق محاسبات ، جرم چنین جسمی باید پنج برابر از جرم زمین فراتر رود و مدار آن باید اندکی از مرکزش دورتر باشد. باتیگین و براون در این نظریه تجدید نظر کردند. آنها تأثیر نظری سیاره فرضی را بر اجسام یخی ابر Oort بر کل وجود منظومه شمسی در نظر گرفتند.
این نظریه در نجوم وجود دارد که خورشید به همراه ستاره های دیگر در یک ابرستاره (زاینده ستارگان) شکل گرفته است. بنابراین ، در مرحله شکل گیری منظومه شمسی، باید یک ابر داخلی Oort ظاهر می شد.
در تحقیقات انجام شده توسط دانشمندان آمریکایی به این نتیجه رسیده می شود که برای توضیح این روندها، وجود سیاره دیگری با مدار دورتر و کشیده تر، مورد نیاز است. در عین حال اندازه این سیاره نمی تواند بیش از مقادیر مشخص باشد زیرا در غیراین صورت منظره خوشه مشاهده شده تغییر خواهد کرد.