اسپوتنیک به نقل از روزنامه نویه زورشر زایتونگ سوئیس می نویسد: هدف بازسازی راه آهن متروک از باکو تا نخجوان شکوفایی قفقازجنوبی است.
اما عجالتا ایستگاه راه آهن مغری در جنوب ارمنستان کاملا تخریب شده است. عکس ها ساختمان ایستگاه متروکه و ریل های پوشیده از علف های هرز را نشان می دهد. از تنها راه آهنی که مستقیماً به رودخانه مرزی ارس منتهی می شود کمتر چیزی باقی مانده است. تا سال 1992 ، هر روز یک قطار سریع السیر ایروان- باکو از ایستگاه مغری عبور می کرد. اما جنگ اول بین ارمنستان و آذربایجان بر سر قره باغ ارتباطات فرا مرزی را قطع کرد.
در پاییز سال گذشته ، پس از پایان جنگ ، هر دو طرف با وساطت روسیه کار برای بازسازی جاده ریلی را آغاز کردند. آخرین بند بیانیه مشترک ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه، الهام علی اف رئیس جمهوری آذربایجان و نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان در تاریخ 9 نوامبر 2020 در مورد پایان جنگ در قره باغ ، گشودن ارتباطات حمل و نقل مرزی را در نظرگرفته است. به این ترتیب، هدف این است که چشم اندازهای جدیدی در سطح اقتصادی به این منطقه جنگ زده داده شود.
روز دوشنبه، 11 ژانویه ، برای اولین بار از زمان پایان جنگ ، به دعوت رئیس جمهور روسیه ، الهام علی اف و نیکول پاشینیان برای گفتگو وارد مسکو شدند. برای جمع بندی برنامه های مشخص شده ، علی اف ، پاشینیان و پوتین توافق کردند که یک کمیسیون ویژه با شرکت اعضای عالی رتبه دولت های هر سه کشور تشکیل شوند.
اجرای ایده افتتاح راه آهن مسدود شده و مواصلات جاده ای با این مشکل روبرو بود که تا همین اواخر هیچ پیشرفتی در حل منازعات ارضی در قره باغ نبود. جنگ اخیر اوضاع را کاملاً تغییر داده است. آذربایجان توانست کنترل هفت منطقه واقع در اطراف منطقه خودمختار قره باغ شوروی را که پس از جنگ اول قره باغ توسط ارمنستان اشغال شد، احیا کند. باکو اکنون دوباره مناطقی را در مرز با ایران کنترل می کند که خط راه آهن باکو به غرب از آنجا عبور می کند. این خط ساخته شده در زمان اتحاد شوروی تا سال 1992 از ارمنستان (ایستگاه مغری) و برون بوم نخجوان متعلق به آذربایجان به سمت ایروان از طریق گیومری عبور می کرد.
علی اف پس از پایان موفقیت آمیز جنگ برای وی، عجله دارد تا این خط ریلی را دوباره راه اندازی کند تا بتواند با نخجوان و از آنجا به طور بالقوه با ترکیه ارتباط زمینی برقرار کند. این راه آهن پیچیده و گران قیمت ، با عبور از گرجستان و ارمنستان و منتهی شدن به شهر قارص ترکیه ، هدفش متصل کردن قارص به نخجوان بود. اکنون ، اگر خط ریلی که در امتداد مرز ایران عبور می کند احیا شود ، آذربایجان می تواند این مسیر بای پس را رها کند. مسیر ترانزیت به ارمنستان و ترکیه همچنین می تواند از نظر اقتصادی هم به نخجوان کمک کند.
ارمنستان نیز از افتتاح مسیرهای حمل و نقل تنها سود خواهد برد. تقریباً 30 سال است که این کشور ، از جمله به دلیل بسته بودن مرز با ترکیه ، توسط یک شبکه راه آهن فقط در جهت شمالی از طریق گرجستان متصل شده است. پیشتر رسیدن به جنوب ارمنستان از ایروان فقط از طریق نخجوان امکان پذیر بود. علاوه بر این ، یک خط راه آهن منتهی به ایران از نخجوان عبور می کرد. برای مواصلات حمل و نقل داخلی و خارجی ، اجرای این برنامه ها برای ارمنستان مفید است.
با این حال ، ارامنه امروز احساسات متفاوتی دارند. افتتاح راه آهن در جنوب آذربایجان از طریق مغری به نخجوان، به معنای عبور آذربایجانی ها از خاک ارمنستان است و مرزبانان روسی موظف اند اسکورت قابل اطمینان برای آنها را تامین کنند. بسیاری از ارامنه می ترسند که سرانجام کنترل مرز با ایران را کاملا از دست بدهند.
در صورت موفقیت آمیز بودن این برنامه ها ، می توان کل منطقه را از نظر سیاسی و اقتصادی از نو سازماندهی کرد. روسیه و ارمنستان با دور زدن گرجستان ، ارتباط بهتری خواهند داشت. و آذربایجان دیگر از نظر پیوستن به شبکه راه آهن ترکیه و سپس اروپا به گرجستان وابسته نخواهد بود و ترکیه مسیر مستقیمی به دریای خزر و آسیای میانه می یابد. بازیگران خارجی ، از جمله چین با پروژه ساخت جاده ابریشم جدید ، نیز سود خواهند برد.