در شرایطی که ایالات متحده تلاش دارد بعد از برنامه هسته ای ایران برنامه موشکی این کشور را هدف قرار دهد و به بهانه برنامه موشکی از توافق هسته ای، که البته هیچ ربطی به بحث موشکی نداشت، خارج شده ایران اولین ماهواره نظامی خود را با موفقیت پرتاب کرد و در مدار قرار داد.
روز گذشته آقای ترامپ حرف جالبی زد، ایشان اظهار داشتند که ایالات متحده ملیاردها دلار برای حمایت از همپیمانان خود هزینه کرده و ضرر و هزینه هایی که همپیمانان آمریکا بر دوش آن گذاشته اند با ضرر و هزینه هایی که دشمنان آمریکا بر دوش آن گذاشته اند اصلا قابل مقایسه نیست، طبق بر آورد وی همپیمانان آمریکا چیزی حدود هشت ملیارد دلار هزینه بر گردن این کشور گذاشته اند.
قبل از انقلاب اسلامی شاه ایران بزرگترین متحد ایالات متحده در منطقه به حساب می آمد و ایران نه فقط هزینه ای بر دوش ایالات متحده به حساب می آمد بلکه همپیمانی به حساب می آمد که آمریکا می توانست خیلی روی آن حساب باز کند.
نه مانند برخی همپیمان آمریکا مثل اسراییل ویا مصر و یا اردن یا پاکستان ویا ... محتاج کمک و پول و حمایت آمریکایی ها بود، چون خود ثروتمند بود.
و نه مانند برخی دیگر همپیمانان آمریکا پول داشت اما مانند عربستان سعودی و امارات و بحرین و... آدم نداشت.
بسیاری از تحلیلگران و سیاستمداران غربی بر این باور هستند که با انقلاب ایران آمریکا بزرگترین متحد خود در جهان نه فقط در منطقه خاورمیانه را از دست داد، و خوب بزرگترین مقصر هم خود آمریکا بود که به جای ارتباط برقرار کردن با مردم ایران تلاش داشت با نیرنگ و توطئه (سیاست ماکیاولیستی) سیاستمداران و نظامیان همسو با خود را حاکم نگه دارد.
برخی شاید ندانند، در آن زمان علیرغم اینکه ایران بزرگترین متحد آمریکا در جهان بود آمریکایی ها به آن اجازه می دادند انواع و اقسام تسلیحات را خریداری کند اما اجازه نمی دادند موشک های با برد بیش از شصت کیلومتر به ایران فروخته شود، واین را به صراحت به شاه ایران گفته بودند که اجازه خرید هر تسلیحاتی به جز تسلیحات هسته ای و موشک های میان برد ودوربرد را دارد.
بر اساس سیاستی که آمریکایی ها اتخاذ می کردند در مقابل دیگر کشورهای منطقه مانند عراق را به موشک های میان برد و حتی دوربرد مجهز می کردند تا معادله قدرت حفظ شود و روزی شاه ایران، همان متحد اصلی آنها، به فکر نیافتد که امپراتوری سابق پارسی را احیا کند و به کشورهای همجوار لشکر کشی کند.
در واقع این سیاست آمریکا نشآت گرفته از سیاست انگلیس بود که زمان نادر شاه افشار بر علیه ایرانیان وضع شد.
در آن زمان نادر شاه به افغانستان و هند لشکر کشی کرد و هند را فتح کرد و انگلیسی ها متوجه شدند که اگر می خواهند بر جهان تسلط داشته باشند باید قدرت ایران را محدود کنند چون امکانات و توانمندی ایرانیان در مقایسه با همسایگانشان بسیار بالاتر است و پس از اینکه انگلیسی ها موفق شدند هند را اشغال کنند در همه زمینه ها سیاست تضعیف ایران و توطئه بر علیه ملت این کشور را پیشه خود قرار دادند و با هر کشور دیگری که می خواست به ایرانی ها ضربه بزند همپیمان شدند، البته در ظاهر هم نسبت به ایرانی ها اظهار دوستی می کردند ولی اسناد و مدارکی که بعدها منتشر شد ثابت می کند که این دوستی مصلحتی بود.
به هر حال آمریکایی ها هم پس از جنگ جهانی دوم همان سیاست انگلیسی ها را در مقابل ایران در پیش گرفتند و علیرغم اینکه برخی تصور می کردند که آمریکایی ها دوست آنها هستند ولی در واقع از هیچ توطئه و نیرنگی بر علیه ملت ایران کوتاهی نکردند.
این را همه اسناد از محرمانه در آمده می گوید.
در زمان جنگ ایران و عراق هم نقطه ضعفی که آمریکایی ها عمدا برای نیروهای مسلح ایران قرار داده بودند خود را نشان داد و صدام حسین می توانست همه شهرهای بزرگ ایران را با موشک های خود هدف قرار دهد در حالی که ایرانی ها به زور می توانستند شهر بصره را هدف قرار دهند.
پس از جنگ ایرانی ها به فکر افتادند تا این ضعف خود را پوشش دهند و با تلاش خود توانستند تولید تسلیحات هوافضا و موشکی را به سر انجام برسانند.
خیلی فرق دارد که کشوری خود تولید کننده تسلیحاتی باشد تا کشوری خریدار تسلیحات.
موفقیت سپاه در قراردادن ماهواره نظامی خود در مدار زمین می تواند این زمینه را فراهم کند که ایران مانند دیگر کشورهایی که ماهواره های نظامی در اختیار دارند کره زمین را از فضا رصد کند و هرگونه تهدیدی را قبل از اینکه به ایران برسد خنثی کند.
همچنین این امکان را به ایران می دهد که محل استقرار نیروهای دشمن و تحرکاتشان را رصد کند و همچنین بتواند حتی به جاسوسی از دشمنان خود بپردازد.
علاوه بر همه این مزایا ایران با تجربه پرتاب ماهواره و قراردادن آن در مدار زمین موفق شده به فناوری پرتاب موشک های بالستیک که می تواند از جو زمین خارج شود برسد، معمولا این فناوری اجازه می دهد که کشورها با استفاده از فناوری های همراه با گردش زمین موشک های خود را به مقاصدی بسیار دور با فاصله چند هزار کیلومتری برسانند و بر همین اساس می توان گفت ایران امروزه به کلاپ کشورهای انگشت شمار دارای این فناوری پیوسته.
از همه مهم تر اینکه ایرانی ها ثابت کردند که نیاز مادر هر ابتکاری است و چون آنها به موشک هایی برای تامین امنیت خود نیاز دارند توانسته اند در این زمینه به اوج برسند و در هر زمینه دیگری که نیاز دارند می توانند به اوج برسند.