به گزارش اسپوتنیک، سالمندی بخشی از زندگی تمام انسان ها است که می تواند به خوبی سپری شود و جزو شیرین ترین بخش ها باشد همان طورکه می تواند بدترین سالهای عمر یک انسان را بسازد.
خانه سالمندان محلی است که شاید گذر بسیاری از افراد هرگز به آنجا نیافتاده و شرایط آن را ندیده اند. در کشور هایی که جمعیت سالمند افزایش پیدا می کند همواره راهکار های متعددی برای مراقبت از سالمندانی که از حمایت کمتری در خانواده برخورداراند ارائه می شود. یکی از آنها پرستاری از سالمندان در ازای پرستاری در سالمندی است که طرحی است برای اندوختن توشه ی سالمندی و راهکار دیگر خانه ی سالمندان است.
سازمان ملل متحد اول اکتبر هر سال را به عنوان روز جهانی سالمندان نامگذاری کرده و شعار امسال این سازمان برای روز جهانی سالمندان "فرصت های برابر برای تمام سنین" است. در این راستا خبرنگار اسپوتنیک در تهران با سالمندانی که در سرای سالمندان کهریزک اقامت دارند گفتگو کرد. این آسایشگاه یک بنیاد خیریه و مردم نهاد است که با کمک های مردمی فعالیت می کند؛ و فرصت های اجتمایی متعدد را برای مدد جویان ساکن در این مجموعه فراهم می کند که باعث می شود این افراد درسالمندی هم توانایی های خود را استفاده کنند و برای جامعه مفید باشند.
خانم ناهید باباجهد انصاری یکی از مدد جویان این آسایشگاه در رابطه با شرایط سالمندی در کهریزک به خبرنگار اسپوتنیک در تهران گفت:من متولد 1337 در شهر تهران هستم، مدرک فوق لیسانس ادبیات فارسی دارم اما به دلیل مهارت زبان که سه زبان ترکی، انگلیسی و فارسی را مسلطم در زمینه ی واردات ماشین آلات سنگین فعالیت داشتم و با دو کشور بلوک شرق کار می کردم. دو فرزند دارم که هر دو در آمریکا ساکن هستند و من هم مدتی در آمریکا زندگی می کردم و اقامت آن کشور را دارم. خودم شخصا تصمیم گرفتم در کهریزک زندگی کنم اول به دلیل شرایطی که در اینجا دارم، می توانم کار کنم و مهارت های مختلفی مانند خیاطی، پرورش گیاهان و غیره را آموزش ببینم که باعث می شود احساس از کار افتادگی نداشته باشم.
دلیل دوم این است که در این مجموعه اختیار همه ی بخش های زندگی دست خودم است و زیرپوشش عده ای هستم که بی هیچ منتی از من مراقبت می کنند شاید حتی اگر در خانه ی اقوام یا فرزندانم هم بودم این شرایط بی منت برای من فراهم نمی شد. اینجا برای من مانند خانه است، سالمندی سن خیلی خوبی از زندگی است به شرطی که بقیه به درستی با او رفتار کنند، یک سالمند بیش از هر زمانی حساس می شود و بیش از هرسنی نیاز به محبت و توجه دارد. پدر و مادر بدون هیچ چشم داشت و وقفه ای آغوش خود راسراسر عمر برای فرزندان گشودند و آنها را پرورش دادند. سالمندی زمانی است که فرزندان باید آغوش خود را برای والدین باز کنند و این بخش جدایی ناپذیر از زندگی همه ی انسانها است، حتی اگر امکان مراقبت از و الدینشان را ندارند. کافیست جویای حال آنها باشند.
آقای حسین ستوده یکی دیگر از سالمندانی که در سرایسالمندان کهریزک اقامت دارد شرایط سالمندی را برای خبرنگار: اسپوتنیک در تهران اینگونه توصیف کرد.من87سال سن دارم، لیسانس فیزیک دارم و دبیر فیزیک درآموزش و پرورش بودم که اکنون بازنشسته شده ام، حدود 15 سال است که در سرای سالمندان خیریه ی کهریزک هستم، یکی از مهمترین دلیلی که تصمیم گرفتم در کهریزک زندگی کنم. دبیرستانی بود که برای دانش آموزان معلول کهریزک دایر شده، من در این دبیرستان به تدریس فیزیک می پردازم و این موضوع باعث می شود هر روز احساس کنم که هنوز برای اطرافم مفید هستم.
من 4 فرزند دارم و هیچ گاه دلم نمی خواست که برای فرزندانم سربار یا مزاحم باشم، افزایش سن موضوعی طبیعی است که همراه با خود مشکلاتی را دارد که اطرافیان سالمند را درگیر می کند و زندگی روزمره ی آنها را تحت تاثیر می گذارد، این موضوع شاید بیش از هر چیز خود سالمند را آزار می دهد وبه همین دلیل بود که من تصمیم گرفتم در سرای سالمندان زندگی کنم، خوشبختانه در این مجموعه هر روز دو نوبت دکتر به ما سر می زند و تمام مسائل پزشکی ما را زیر نظر می گیرد ومهمتر از هر چیز ما را با آرام بخش به تخت وابسته نمی کننداتفاقی که در سنین بال برای بسیاری از سالمندان رخ می دهد،همواره در طول زندگی ام تلش کردم تا مانند این شعر زندگی. کنم تا توانی دلی بدست آور، دل شکستن هنر نمی باشد.