اسپوتنیک — فوتبال برای دوستی یک برنامه بین‌المللی اجتماعی برای کودکان 12 ساله می‌باشد که به صورت سالانه توسط ای جی تی، مخابرات گروپ (روسیه) و با حمایت مالی شرکت گازپروم برگزار می‌گردد. این برنامه توسط فیفا، یوفا، سازمان ملل متحد، کمیته‌های المپیک و پارالمپیک، سران کشورها، دولت‌ها و فدراسیون‌های فوتبال کشورهای مختلف، سازمان‌های بین‌المللی خیریه، سازمان‌های عمومی و باشگاه‌های پیشرو فوتبال جهان حمایت می‌شود. هدف از ترویج این برنامه ورزشی برای نسل جوان آشنای آنها با ارزش‌های مهم زندگی و انتخاب یک سبک سالم زندگی می‌باشد.
در افتتاحیه امسال این تورنمنت که در شهر مادرید برگزار شد، ویکتور زوبکوف، رئیس هیات‌مدیره گازپروم، روبرتو کارلوس، اسطوره فوتبال برزیل و باشگاه رئال مادرید، روبرتو کارلوس و آنانیا کامبوج، جوان هندی و سفیر جوان برنامه فوتبال برای دوستی و همچنین میگل پوییگ، رئیس آکادمی جوانان بارسلونا برای حضار سخنرانی کردند.
در رقابت پایانی این مسابقات دو تیم فینالیست در پایان به تساوی 1-1 رسیدند اما در ضربات پنالتی تیم برتر توانست عنوان قهرمانی را از آن خود کند. جام قهرمانی این رقابت ها را روبرتو کارلوس، ستاره سابق رئال مادرید و تیم ملی برزیل، به تیم قهرمان اهدا کرد. علاوه بر روبرتوکارلوس، مارکو ماتراتزی، مدافع سابق اینتر و تیم ملی ایتالیا و میکل پویگ، رئیس آکادمی بارسلونا، هم در این رقابت ها حضور داشت.
در مسابقات امسال نوجوانان 12 ساله ایرانی نیز مانند سالیان قبل شرکت داشتند که در انتها محمدرضا بوعذار، عنوان بهترین گلزن این مسابقات را به خود اختصاص داد. به همین دلیل تصمیم گرفتیم با این بازیکن نوجوان و آقای طاهر سعیدی، سرپرست تیم اعزامی ایران همکلام شویم.
چگونه و از چه طریقی با این مسابقات آشنا شدید؟
نحوه آشنایی ما با این مسابقات در حدود سه سال پیش زیاد شعبو مهاجم تیم ملی و الوحده سوریه که مدتی هم در پرسپولیس ایران بازی می‌کرد (فصل 1385-1386) با من تماس گرفت و درباره این تورنمنت توضیحاتی را داد و پیشنهاد داد تا ایران نیز در این تورنمنت که تمامی ملت‌‌ها گرد هم جمع می‌شوند، شرکت کند. شرایط شرکت در تورنمنت را جویا شدم و او من را با یکی از دوستان خود به نام عبدالجواد برای شرکت در تورنمنت "فوتبال برای دوستی" آشنا کرد. با راهنمایی‌های عبدالجواد مراحل ثبت نام در تورنمت طی شد و ما برای اولین بار سه سال پیش در این مسابقات در شهر سنت پترزبورگ شرکت نمودیم.
چه سختی‌هایی در راه شرکت در این تورنمنت داشتید؟
سال اول و دوم چون مسابقات در روسیه برگزار می‌شد مشکل آنچنانی در راه اعزام نداشتیم و تنها رضایت والدین شرکت‌کنندگان بود که به‌صورت محضری دریافت می‌شد و پس از آن برای دریافت ویزا مشکل خاصی وجود نداشت. اما در مسابقاتی که در مادرید برگزار گردید بعلت قرارداشتن اسپانیا در حوزه شنگن، گرفتن ویزا علل خصوص برای کشورهای آفریقایی و آسیایی یک مقداری سخت بود؛ بخصوص به خاطر سن بچه‌ها این حساسیت بیشتر بود زیرا که احتمال میدادند بچه‌ها پس از ورود به کشور از خروج امتناع کنند، اما ما وثیقه‌های زیادی گذاشتیم و برنامه بچه‌ها در کشور مقصد بصورت کامل برای آنها توضیح داده شد و برنامه مسابقات نیز که توسط آقای عبدالجواد برای ما ارسال شده بود که برای دریافت ویزا به سفیر اسپانیا در ایران ارائه شد. و در همین جا هم از همکاری‌های سفیر محترم اسپانیا در تهران تشکر می‌کنیم.
از آنجایی که بچه‌ها از کشورهای مختلف در یک تیم حضور داشتند، برای ارتباط برقرار کردن بایکدیگر مشکلی نداشتند؟
زیبایی این مسابقات نیز در این بود که حتی بچه‌هایی از یک کشور در یک اتاق با هم زندگی و استراحت نمیکردند و به هر صورت ممکن تلاش میکردند با هم ارتباط برقرار کرده و زبان مشترک پیدا کنند و حتی بخشی از فرهنگ کشور خود را به یکدیگر منتقل کنند.
از ایران چند نفر در این مسابقات شرکت نموده بودند؟ و آیا دختر نیز بین اعزام‌شدگان حضور داشت؟
از ایران 4 نفر در تورنمنت "فوتبال برای دوستی" شرکت کردند؛ یک نفر 14 ساله و سه بازیکن 12 ساله در پست‌های دفاع، مهاجم و هافبک وسط برای مسابقات اعزام شدند که همگی نیز پسر بودند.
برگزاری مسابقات در کدام کشور بهتر بود؟
مسابقاتی که در روسیه و در دو شهر مسکو و سنت پترزبورگ برگزار شد، عالی و بسیار منظم‌تر بود.مسابقات در مادرید هم خوب بود ولی نحوه برگزاری در روسیه بهتر بود. در انتها از گازپروم نیز برای ساپورت این مسابقات و در اختیار گذاشتن تمامی امکانات برای برگزاری چنین مسابقاتی با اهداف انسان دوستانه تشکر می‌کنم.
در ادامه مصاحبه با محمدرضا بوعذار، بهترین گلزن این دوره از مسابقات همکلام شدیم.
محمدرضا جان با بازیکنان کدام کشورها هم تیمی بودی؟
با بازیکنانی از کشورهای روسیه، ایتالیا،بولیوی،ترکمنستان هم تیمی بودم.
کمپ محل استراحتتون چطور بود؟ غذاهای کمپ را دوست داشتی؟ با بازیکنان کدام کشورها هم اتاق بودی؟
کمپ محل استراحت، غذا و در کل همه چیز خوب بود. من با بازیکنانی از آذربایجان و ایتالیا هم اتاق بودم که البته باهم در یک تیم بازی نمی‌کردیم.
خاطره خوبی از این مسابقات به خاطر داری؟
بهترین خاطره من گرفتن جایزه از روبرتو کارلوس و امضایی بود که روی پیراهن من در این مسابقات کرد.
چه جایزه هایی برای شما در نظر گرفته بودند؟
مدال قهرمانی و جامی که برای آقای گلی به من هدیه داده شد.
آیا دوستی در این مسابقات پیدا کردی که همچنان در ارتباط باشد؟
بله ایحاد! از کشور آذربایجان که همچنان با هم در ارتباط هستیم.