به گزارش اسپوتنیک، "منیرا عبدالله" در سن ۳۲ سالگی در سال ۱۹۹۱ بر اثر تصادف خودروی حامل وی با یک اتوبوس، دچار آسیب شدید مغزی شد و از آن پس را، به مدت ۲۷ سال در کما گذراند اما بر اثر یک شوک نسبت به اطرافش واکنش نشان داد و هوشیاریاش بازگشت. فرزند منیرا "عمر وبیر"، در آن زمان ۴ سال داشت و در هنگام تصادف در آغوش او در مقابل تصادف محافظت شد و در این مدت این پسر از مادر خود نگهداری کرده و با آرزوی اینکه دوباره مادرش او را صدا بزند در انتظار بیداری دوباره مادرش نشست و بلاخره محقق شد.
بسیاری از کاربران این بیداری را از معجزات و قدرت خداوند میدانند و عقیده دارند علاوه بر اینکه این اتفاق میتواند تلنگری باشد که رحمت و عظمت خداوند را بهتر درک کنیم، میتواند الگوی بسیار زیبایی برای احترام به والدین نیز باشد و بیش از پیش قدر پدران و مادرانمان را بدانیم.
این کاربران ضمن تحسین این فرزند که به مدت ۲۷ سال به انتظار بیداری مادر خود نشسته است، او را یک پسر واقعی میخوانند که «عشق واقعی» را معنا کرده است. آنها نمونههایی را مثال میکنند که اطرافیان شخصی که در کما بوده پس از مدتی خسته شدهاند و به مرگ او رضایت دادهاند؛ چرا که در انتظار کسی ماندن بسیار دشوار و سخت است بنابراین انتظار این پسر ستودنی است.
تعدادی از کاربران عنوان میکنند اگرچه این مادر پس از سالهای زیادی از کما خارج شده است و به زندگی برگشته است اما سالهای طلایی و جوانیاش را از دست داده است.
برخی از کاربران نیز به اینکه مادر پس از ۲۷ سال به فکر فرزندش بوده و او را صدا میزند اشاره میکنند و این را از مهر مادرانه میدانند که همیشه به فرزند خود فکر میکند.