در اکثر موارد هم این نرم افزار مسیر هایی را به افراد نشان می دهد که شاید در عمر خود از آن تردد نکرده باشند اما به یکباره می بینند که چه جالب، عجب مسیری بود.
حتی برخی خانم ها هم نسبت به صدای خانم ویز حساس شده اند و اصرار دارند که همسرانشان صدای دیگری را برای برنامه انتخاب کنند.
در برخی شرایط برخی آقایان دیگر مسیرها را گم کرده اند و بدون این نرم افزار حتی بسیاری از مسیر ها را نمی توانند بروند.
راننده تاکسی ها هم که همیشه از نقشه دقیق تر می دانستند مسیر ها را چطوری بروند تا به مقصد برسند امروزه در روبروی خود این نرم افزار را نصب کرده اند و قدم به قدم توسط خانم ویز هدایت می شوند.
بسیاری هم حتی به گزارشگر این نرم افزار تبدیل شده اند و هر جا که مثلا پلیسی در راه می بینند و یا اینکه راه مسدود شده باشد بلا فاصله به این نرم افزار اطلاع می دهند تا در هدایت دیگران از این اطلاعات استفاده کند.
البته شاید سوژه مقاله مقداری با حالت شوخی شروع شده باشد اما نکته مهمی در این ماجرا نهفته است که چگونه یک نرم افزار اسرائیلی توانسته به این راحتی در ایران نفوذ کند و از جای جای ایران اطلاعات بسیار دقیق جمع آوری کند.
آیا تا به حال فکر کرده اید که اگر اسرائیلی ها روزی بخواهند در ایران مثلا عملیاتی انجام دهند همین نرم افزار چه قدر به آنها کمک می کند.
آنهایی که با موارد مرتبط با فناوری اطلاعات و ارتباطات آشنا هستند بخوبی می دانند با استفاده از چنین نرم افزاری طرف مقابل می تواند تا چه حد کارهای جاسوسی انجام دهد.
ساده ترین مساله این است که رفت و آمد تک تک ایرانی ها را لحظه به لحظه رصد می کند و اگر بخواهیم در ماجرا مقداری بیشتر ورود کنیم یعنی اینکه دشمن با استفاده از این نرم افزار شاید بتواند همه گوشی ها را هک کند و گفت و شنود های تمام افرادی که این نرم افزار یا نرم افزارهای دیگر را روی گوشی های خود نصب کرده اند رصد کند.
در عالم فناوری اطلاعات و ارتباطات حتی این امکان مطرح است که اگر شخصی با گوشی خود وارد جایی شود نرم افزار همه صداها و یا حتی تصاویر آن مکان را ضبط و یا ارسال مستقیم کند.
به این ترتیب می توان گفت سازمان های جاسوسی با ایجاد نرم افزار های مختلف می توانند به گوشی افراد نفوذ کنند و آنها را خواسته و یا نا خواسته به جاسوسان بالقوه خود تبدیل کند.
حتی در مواردی که مثلا سازمان های امنیتی نیاز به ترور افراد دارند کافی است این نرم افزارها روی گوشی آنها نصب شده باشند تا مثلا هواپیماهای بدون سرنشین دشمن بتواند آنها را ردیابی و ترور کند، امری که ما شاهد پیش آمدن آن در بسیاری موارد در افغانستان و پاکستان و سوریه و لبنان و فلسطین و یمن و… بوده ایم.
اینجاست که برخی شاید متوجه شوند که سود این شرکت ها که چنین نرم افزارهایی را تهیه می کنند از کجا می آید و اینگونه نیست که سازمان های خیریه ای تشکیل شده باشد تا برای خدمت به انسان ها چنین نرم افزارهایی که ملیون ها دلار هزینه دارند را تهیه کنند و ملیون ها دلار دیگر بابت پشتیبانی آنها هزینه کنند.
در برخی کشورها مانند چین مثلا نرم افزار های موازی برای حل مشکل مردم تولید شده و مردم این کشورها وقتی که گوشی خود را خریداری می کنند بصورت پیش فرض این نرم افزارها روی گوشی های آنها نصب است.
نصب نرم افزار های دیگر مخصوصا خارجی هم تقریبا در این کشور غیر ممکن است و اگر هم حتی نصب کنید و از آن استفاده کنید ممکن است با مشکلاتی مواجه شوید.
بنده شخصا ملاحظه کردم که در چین مردم بسیار به نرم افزار های وطنی خود علاقه مند هستند و حتی اگر در مورد نرم افزار های دیگر با آنها صحبت کنید یا با آنها نا آشنا هستند و یا اینکه اصلا حاضر نیستند وقت بگذارند یاد بگیرند با نرم افزار های دیگر صحبت کنند.
آنهایی که تصور می کنند کشورها با نرم افزار های داخلی بر علیه آنها جاسوسی می کنند ولی اگر نرم افزار خارجی داشته باشند چنین چیزی اتفاق نمی افتند قطعا از ماجرا بسیار دور هستند، بد نیست با فردی که در زمینه فناوری اطلاعات و ارتباطات مقداری اطلاعات داشته باشد مشورت کنند.
اگر سازمان های امنیتی کشوری بخواهند گوشی هر شهروندی را رصد کنند مثل آب خوردن می توانند این کار را انجام دهند و هیچ نرم افزاری وجود ندارد که بتواند مردم را از رصد سازمان های امنیتی دور نگاه دارد چون به هر حال بسیار ساده هم که بخواهیم بگوییم خط ارتباطی آنها توسط دولت تامین می گردد.
با قلع و قمع هم نمی توان مردم را مجاب کرد که در این جنگ امنیتی که ایران با آن مواجه است از کید دشمنان در امان باشند اما به هر حال با اقناع و نشان دادن راهکار های جدید می توان مردم را مجاب کرد که در این جنگ اطلاعاتی تا جایی که می توانند از گزند دشمن دور باشند و شاید هنوز هم دیر نشده باشد تا به فکر باشیم هم نرم افزار های جایگزین برای نرم افزارهای اجتماعی ارائه دهیم هم مردم را مجاب کنیم که از آنها استفاده کنند.