حداکثر استحکام (استحکام کششی)- شاخص اولیه کیفیت هنگام تولید سوخت هسته ای از پودر دی اکسید اورانیوم است. معمولا برای تعیین کیفیت این پودر نمونه هایی را مورد آزمایش قرار می دهند که دهها بار بزرگتر از «قرص های سوخت هسته ای» هستند و قطر و طول آنها از 8-6 میلیمتر بیشتر است.
تست برزیلی- آزمایش فشرده سازی سلیندر کوچک است که روی سطح جانبی قرار گرفته باشد. بدین ترتیب مدتهاست که با موفقیت نمونه سنگ های معدنی با قطر حدود 50 میلیمتر و ضخامتی به قطر 0,2-0,75 آزمایش می شوند. اما این روش تست، ایجاد سوراخ مرکزی که وجه مشخصه قرص های هسته ای است را در نظر نمی گیرد.
ولادیمیر گولتسف دانشیار کرسی استحکام فیزیکی دانشگاه ملی تحقیقات هسته ای «می فی» روسیه در این خصوص توضیح داده گفت:«ما محاسبات حالت تنش-تغییر شکل در نقاط مختلف نمونه را با کمک روش عناصر نهایی در برنامه سیستم ANSYS(engineering simulation and 3D design software)- شبیه سازی مهندسی و نرم افزار طراحی 3D- به انجام رساندیم. این روش نشان داد که چطور توزیع تنش بر سطح سلیندر و بخش مرتبط با تقارن و بارگذاری مسطح به سوراخ قرص هسته ای وابسته است».
به گفته وی نتایج آنالیزها در آزمایش نمونه هایی از مواد مدلی (چدن و گرافیت) و سوخت هسته ای تأیید شدند. دانشمندان در آزمایش ها از روش همبستگی دیجیتالی تصویر در سیستم آمریکایی VIC بهره گرفتند که آنالیز جابجایی و تغییر شکل نقاط سطح نمونه ها در فرایند بارگذاری را ممکن می سازد.
ولادیمیر گولتسف در ادامه گفت:«تحقیقات انجام شده باعث آن شد تا ما به این نتیجه برسیم که استفاده موفقیت آمیز از «تست برزیلی» در آزمایش نمونه های کوچک مواد شکننده ممکن خواهد بود. ما همچنین توانستیم فرمول محاسبات خود در خصوص استحکام سوخت هسته ای را پیشنهاد کنیم».
نتایج تحقیقات نامبرده در 16-مین کنفرانس بین المللی «مواد جدید:سوخت هسته ای شکیبا» معرفی شد که در دانشگاه ملی تحقیقات هسته ای به ابتکار مدرسه علمی پردازش پرتو-یونی مواد در کرسی مسائل فیزیکی ماده شناسی برگزار شده بود.