به گزارش اسپوتنیک به نقل از وبگاه «ساینتیفیک امریکن»، فضاپیمای وویجر 2 « Voyager2» در فاصله ای بیش از 18 میلیارد کیلومتری زمین قرار گرفته است.
به گفته محققان ناسا این فضاپیما از هلیوسفر (پهنه ای است حباب مانند که تمام سیارات منظومه شمسی و میدان مغناطیسی خورشید را دربر گرفته است و تا کیلومترها پس از مدار پلوتو وسعت دارد)عبور کرده است.
فضاپیمای Voyager 2 در روز 10 اگوست سال 1977 میلادی و دقیقا 16 روز قبل از فضاپیمای Voyager 1 به فضا پرتاب شد و قدیمی ترین ماموریت در حال اجرای ناسا محسوب می شود. این در حالی است که طرح اولیه این ماموریت برای زمانی بسیار کوتاه تر تدوین شده بود.
در واقع انتظار می رفت این فضاپیما تنها 5 سال عمر کند و قرار بود دو غول گازی منظومه شمسی یعنی مشتری و زحل را از نزدیک رصد کند. پس از انجام این ماموریت محققان توانستند این فضاپیما را از راه دور به روزرسانی کرده و ماموریت دیگری برای رصد کردن اورانوس و نپتون را آغاز کنند.
شرایط فضای میان ستاره ای با محیطی که Voyager2 تا کنون در آن قرار داشته، کاملا متفاوت است. در این محیط جدید گرمای نسبی بادهای خورشیدی جای خود را به سرما و مواد چگال میان ستاره ای می دهد.
البته با وجود این که Voyager2 از هلیوسفر خارج شده هنوز از منظومه شمسی خارج نشده است. در واقع حاشیه منظومه شمسی در موقعیتی فراتر از ابر اورت قرار دارد.
ابر اورت حباب بسیار عظیمی متشکل از ذرات یخی است که گفته می شود در فاصله 1000 واحد نجومی از خورشید قرار دارد. در صورتی که Voyager2 با سرعت فعلی خود حرکت کند، حدود 300 سال دیگر به حاشیه داخلی ابر اورت خواهد رسید.