به گزارش اسپوتنیک ، برای مردها به ویژه در مناطق جنوبی مهم ترین مسئله تامین نیاز های خانواده بود و زن ها به بچه ها و کارهای خانه مشغول بودند.
اما شرایط اقتصادی بد، مهاجرت ، کشته شدن مردها در جنگ ، دیدگاه بسیاری از خانواده ها را تغییر داده است. فاطمه کاظم یکی از ساکنین جنوب عراق به روزنامه " العربی الجدید" شرح می دهد که در شهرداری محل متخصصین و دیپلمات های زن کار می کنند. او شرح می دهد: " دو سال پیش من دانشگاهم را تمام کردم و در حسابداری دولتی مشغول به کار شدم. خانواده ام از خواسته ام برای کارکردن حمایت می کنند. اما این در تقابل با سنت های ماست. وقتی مادرم مدرسه را به پایان رساند ، شوهرش یعنی پدر من به او اجازه کار کردن نداد. در حالی که خانواده به پول احتیاج داشت اما این برای مردها شرم آور بود. "
توجه خانواده ها به تحصیلات دخترانشان بیشتر و بیشتر می شود. زن جوانی با نام بسمه فیصل که در روستا زندگی می کند می گوید که اکنون زنان حتی در دورترین روستاها می توانند در ادارات ، درمانگاه ها و مدرسه ها استخدام شوند. وقتی 5 سال پیش من کارم را در درمانگاه محل شروع کردم، یک رویداد بی سابقه بود. اما کارم واگیردار بود و اکنون خیلی ها من را الگوی دخترانشان می دانند تا درسشان را خوانده و کار خوب پیدا کنند. اکنون هیچ کس خجالت نمی کشد که زن یا دخترش کار کند و این طبیعی شده است.
جامعه شناسان یک ویژگی دیگر کارکردن زنان در عراق کنونی را این طور شرح می دهند: برای بسیاری این نجات از تنهاییست. بر اساس برخی اسناد،اکنون 70 درصد دختران عراقی نمی توانند ازدواج کنند. یک زن عراقی با نام جمیله عبدالله حسن می گوید: " همسرم به شدت خودش را سرزنش می کند که یک به دخترمان اجازه درس خواندن نداد. اکنون او 32 سال دارد و هیچ پیشنهادی برای ازدواج به او نمی شود. شاید اگر او کار خوبی داشت ، به نفعش می شد. برای همین ما این اشتباه را تکرار نکرده و دخترانمان را به دانشگاه می فرستیم."