خدایار آهی، ادمین این پیج در کارش از سبک فارق العاده ای استفاده می کند که به آن Hybrid reality Art گفته می شود یعنی استفاده از ابزارهای هنر مجازی و نقاشی چهره ها یا صحنه ها از زندگی واقعی انسان.
همین امر، ما را بر آن داشت تا مصاحبه ای با این جوان خوش ذوق ترتیب دهیم و در مورد نحوه انتخاب سوژه های او صحبت کنیم. وی در مصاحبه ای با گزارشگر اسپوتنیک از فعالیت ها و خلاقیت های خود در رابطه با ایده این حرکت جالب می گوید.
چرا شما چنین سبکی را انتحاب کردید و به فکر ایجاد صفحه در اینستاگرام افتادید؟
حدودا بیست سال هست که بطور حرفه ای در زمینه های مختلف هنری فعالیت دارم. رشته تحصیلی من گرافیک بوده ولی همیشه دوست داشتم در زمینه های مختلف از جمله، انیمیشن، طراحی، عکاسی، معماری داخلی فعالیت کنم.
تا بحال حدود 12 نمایشگاه گروهی و انفرادی نقاشی، گرافیک، ویدئو آرت و عکاسی داشته ام.
تقریبا 6 سال پیش بطور خیلی اتفاقی با اپلیکیشن اینستاگرام آشنا شدم. اوایل نمیدانستم که این فضا میتواند یک پرتفولیو کاری باشد و من بتوانم کارهای عکاسی و انیمیشنها را در این برنامه نمایش دهم اما کم کم با دنبال کردن اکانتهای خارجی متوجه شدم که میشود به جنبه های هنری هم پرداخت. پس از آن تقریبا برای من بصورت یک نگارخانه و گالری هنری دیجیتالی بدل شد. بدین ترتیب شروع به نمایش کارهایی کردم که دغدغه سالهای من بودند و هستند. دنیای اطرافم را بصورت سورئال نمایش دادم و خدا را شکر کارها مورد متوجه مخاطبان در ایران و جهان قرار گرفتند.تا اینکه یک روز دایرکت مسیجی از اینستاگرام دریافت کردم که نوشته بودند که عکسهای شما نظر ما را جلب کرده و تصمیم داریم شما را در لیست منتخبین این شبکه اجتماعی قرار دهیم، و چند ماهی هم از طرف پیج اینستاگرام فالو شدم.
تا به امروز، تیم اینستاگرام ٩ بار کارهای من را که شامل عکاسی، طراحی، ویدئو آرت هستند را در پیج اصلی خود منتشر کرده است. من مرزی برای نمایش کارها ندارم، چون رشته های مختلفی را دوست دارم. مثلا یک روز عکاسی و یک روز طراحی و کانسپت آرت و یک روز هم کارهای دیگری انجام می دهم اما موضوعات سبک خودم هستند و با دیدگاه خودم محیط اطرافم را نمایش می دهم. رنگ و فرم مهمترین عناصر کارهای من هستند.
از چه نحوه ای برای ایجاد سوژه های خودتان استفاده می کنید؟
معمولا ایده کارها را از دنیای اطرافم میگیرم. اوضاع اجتماع، اقتصاد، سیاست را با چاشنی رویاپردازی و سورئال تلفیق میکنم. گاهی ممکن است که چند لوکیشن و ایده ذهنی با هم تلفیق شوند تا به یک تصویر، ویدئو و یا نقاشی دیجیتال برسم.
در کل سوژه های من به چند بخش تقسیم میشوند:
١-سلف پرتره ها که چهره خودم با ویژوآل و انیمیشن تلفیق میشوند و بیانگر حس و حال اون روز و ساعت هستند که معمولا انعکاس محیط زندگیم هستند.
٢-عکاسی معماری که یکی از علایق من بوده و هست و به واسطه شغلم همیشه با این رشته مشغول هستم.
٣-انیمیشن های چند ثانیه ای که تهران و یا شهرهای دیگر را بصورت سورئال میبینم.
۴-عکاسی خیابانی که معمولا با موبایل انجام میدم و نتیجه گشت و گذار و پیاده روی من برای حفظ محیط زیست هستند. و معمولا مورد توجه مخاطب قرار میگیرند.
به عنوان یک هنرمند چه مشکلاتی در این کار تا بحال داشته اید؟
هر فردی برای رسیدن به هدف و دیدگاه مورد نظر خودش معمولا همیشه مشکلات زیادی داشته و دارد. من هنوز به حد کمال مطلوب نرسیدم ولی استقبالی که در دنیای بیرون ایران از کارهای من شده در داخل کشور نشده است. تا به امروز چند نشریه مطرح اروپایی (به عنوان مثال پنگوئن) کارهای من را چاپ کردند و یا خیلی از کانالهای رادیویی کشورهای دیگر بارمن مصاحبه داشتند، اما از کشور خودم هیچ خبری نیست. متاسفانه ارزشی برای هنر قائل نیستند. من دوست دارم کارهای هنریم در کشورم و رسانه های داخلی نمایش داده شود.
بزرگترین مشکل همه هنرمندان در ایران قانون کپی رایت هست، یعنی هر شخص به راحتی میتواند کار یک هنرمند را کپی کند و کسب درآمد کند. تا جایی که حتی موفق تر از هنرمند اصلی شود. تا امروز هزاران بار کار من کپی شده و کاری نتوانستم انجام دهم. البته کم کم راههای خوبی آموختم که از مانع دزدی می شوند.
من حدود ١٣ سال هست که در کنار گرافیک و طراحی و عکاسی و… به معماری داخلی مشغول هستم. و تقریبا اعظم زندگی حرفه ای من را در بر گرفته و پروژهای خیلی مطرح و خوبی در رشته طراحی و اجرا کرده ام. خیلی به ندرت از معماری داخلی در اکانت اینستاگرامم کاری منتشر میکنم، چون احساس میکنم که به اندازه کافی تنوع دارد.
چه برنامه‌ای برای آینده خود در این زمینه دارید؟
ایده های زیادی برای آینده دارم، ولی از همه بیشتر دوست دارم با کمپانی دیزنی همکاری داشته باشم. البته برنامه بزرگ و دور از دسترسی به نظر می آید اما امیدوارم که یک روز تحقق پیدا کند.