اما برای جامعه ایرانی چنین ابتکاراتی به هیچ وجه جدید نیست. در ایران چنین تجربه ای خیلی وقت است که وجود دارد: تقریبا هر ایرانی یک کارت اهدا کننده اعضا دارد که در آن رضایت شهروندان ایرانی برای اهدای اعضای خود در صورت فوت شدن درج شده است.
اینکه اهدای عضو بر اساس قانون چقدر اخلاقی است، آیا تجربه ایرانی ها می تواند در روسیه مورد استفاده قرار بگیرد و جنبه های منفی قانونی کردن این قانون در آینده چه خواهد بود را خانم مریم جلالوند، وکیل ایرانی و استاد و مدرس قوانین بین الملل در دانشگاه پیام نور تهران در مصاحبه اسپوتنیک با توضیح می دهد:
وکیل ایرانی گفت که با وجود کامل بودن و جنبه انسانی بودن اهدای عضو پس از مرگ در ایران، هنوز در این قانون مشکلات بزرگی وجود دارد، که بررسی این مشکلات می تواند در کشورهای دیگر، به ویژه در روسیه در هنگام تصویب چنین قوانینی مفید واقع شود.