دوشنبه شب (19 ماه فوریه) در پایتخت ایران درگیری خونینی بین گروهی که خود را پیروان فرقه «دراویش گنابادی» نامیدند و مأموران انتظامی رخ داد. تظاهرکنندگان که در خیابان پاسداران جمع شده بودند شعارهای ضد دولتی سردادند و ناآرامی و سر و صدا راه انداختند.
علت این درگیری و نارضایتی خونین «دراویش» چیست؟ آیا صوفیان می توانستند دست به چنین خشونتی بزنند و انگیزه آنها از این کار چه می تواند باشد؟
حسن شمشادی تحلیلگر سیاسی و نزدیک به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران و خبرنگار صداوسیما در سوریه و عراق در گفتگویی با خبرنگار اسپوتنیک در خصوص این موضوع اظهار نظر نمود.
— ببینید فرقه دراویش و یا دراویش گنابادی، همچون دیگر فرق و مذاهب و ادیان دهها و صدها سال است که در این کشور در کنار هم ، در کنار دیگر ادیان و مذاهب در صلح و صفا زندگی کردند و مشکلی نداشتند. از زمان روی کار آمدن نظام جمهوری اسلامی ایران هم با تدوین قانون اساسی بسیاری از اقلیت های دینی در چارچوب همین قانون و نظام حق فعالیت داشتند و بسیاری از آنها در مجلس شورای اسلامی دارای نماینده هستند.
برخی ها در داخل کشور همانطور که در 40 سال گذشته دلشان نمی خواسته ایران امنیت داشته باشد و در آرامش باشد، تلاش کردند که باز هم زمینه هایی را ایجاد کنند برای ایجاد آشوب و اغتشاش. این هشیاری مردم و مسئولان را می طلبد تا ریشه هایی را که باعث می شود آشوبها و درگیری ها و ناآرامی ها در تهران و دیگر مناطق ایران احیانا از این به بعد هم شکل بگیرد شناسایی بشود.
بدین ترتیب کارشناس ایرانی متذکر شد که احتمال آن وجود دارد که نیروی سومی پشت اعتراضات«دراویشی» خونین، قرار داشته باشد که از صوفی ها به مانند سپری برای ایجاد ناآرامی و اغتشاشات در ایران استفاده می کنند.
— مسئولان کشور هم اجرایی و هم قضایی تأکید دارند که این کار اکثریت پیروان این فرقه نیست. در این فرقه تأکید به صلح و آرامش و عشق و محبت و دوستی شده است. نمی شود دید کسانی که این ادعا را دارند، اسلحه سرد به دست بگیرند و به نیروهای انتظامی و مردم حمله بکنند. البته کسانی که اینکار را کردند شاید پیرو این فرقه نبودند. اما درهمه مذاهب و فرقه ها و ادیان، بسیاری هستند که دستورات و فرامین را انجام نمی دهند.