https://spnfa.ir/20220413/واشنگتن-پست-درباره-نظم-مبتنی-بر-قواعد-10686029.html
واشنگتن پست درباره "نظم مبتنی بر قواعد"
واشنگتن پست درباره "نظم مبتنی بر قواعد"
اسپوتنیک ایران
به نوشته این روزنامه، سیاست خارجی ایالات متحده پوچ و توخالی است. 13.04.2022, اسپوتنیک ایران
2022-04-13T22:40+0430
2022-04-13T22:40+0430
2022-04-13T22:40+0430
گزارش و تحلیل
آمریکا
سیاسی
https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e5/07/0c/8045697_0:3:3072:1731_1920x0_80_0_0_7909462fb0d656a3183d0fb662fd42b4.jpg
اسپوتنیک - کاترینا واندن هوول، ناشر نامدار، سخنان ند پرایس نماینده وزارت خارجه آمریکا را نقل قول کرده است: "عملیات ویژه روسیه بسیار پهناورتر از روسیه و اوکراین است. اصول در خطر است... حق حاکمیت هر کشوری برای اجرای سیاست خارجی خود، انجام تصمیم گیری ها در مورد بستن پیمان ها و ورود به ائتلاف ها و تعیین آینده خود مطرح است."و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا سال گذشته گفته که ایالات متحده هیچ "حوزه نفوذ" را به رسمیت نمی شناسد. به نظر وی ، خود این مفهوم "بایستی پس از جنگ جهانی دوم به گذشته سپرده می شد."اما این سخنان شریف به وضوح حتی در نیمکره غربی با واقعیت صدق نمی کند. کوبا 60 سال است که تحت تحریم زندگی می کند. در شرایط همه‌گیری، تحریم‌ها به شدت به اقتصاد آن جزیره ضربه زدند. غذا و دارو در آن کافی نیست. کوبایی های جوان و مبتکر به طور دسته جمعی سرزمین خود را ترک می کنند. اما شش دهه گذشت و تحریم و اقدامات مشابه نتیجه ای نداده است. کوبایی‌ها هنوز در کشورهای در حال توسعه (و کشورهای توسعه یافته نیز) به خاطر کارهای بشردوستانه و کمک‌های پزشکی در بلایای طبیعی مورد تحسین قرار می‌گیرند. ایالات متحده و کوبا در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و تروریسم همکاری می کنند. و با این حال تحریم کوبا ادامه دارد. این هم شد "انتخاب آزاد"! برای پایان دادن به رنج، مردم کوبا باید از دولتی که آمریکا آن را دوست ندارد خلاص شوند. ایالات متحده به دلیل حمایت از رژیم هایی که واشنگتن آنها را دوست ندارد، تحریم های سختی را علیه ونزوئلا و نیکاراگوئه اعمال کرده است." حتی تحریم های اخیر علیه روسیه باید به طور غیرمستقیم به کشورهای دارای روابط اقتصادی با مسکو ضربه بزند.در همان زمان، نخبگان سیاست خارجی آمریکا زنگ خطر را درباره حضور رو به رشد چین در نیمکره غربی به صدا درآوردند. امروزه چین شریک تجاری اصلی آمریکای لاتین و همچنین منبع اصلی سرمایه گذاری مستقیم و تامین مالی است. پکن پس از بحران مالی 2008 به این منطقه کمک کرد. سرمایه گذاری های چین باعث ایجاد شغل و کاهش فقر شده است. در طول همه گیری، چینی ها با عجله واکسن ها را به این منطقه رساندند. این نگرانی وجود دارد که چین از دولت‌هایی از آرژانتین تا ونزوئلا که معمولاً آنها به عنوان "پوپولیستی" مورد انتقاد قرار می‌گیرند، حمایت کند.پروفسور ایوان اِلیس از موسسه مطالعات استراتژیک کالج نظامی ارتش ایالات متحده مقاله ای با عنوان "چگونه برای محیط استراتژیک رو به وخامت در آمریکای لاتین و دریای کارائیب آماده شویم" نوشت. او ناراحت است که ایالات متحده نمی تواند با چین در عرصه سرمایه گذاری و کمک به منطقه رقابت کند چون منابع آن به حد کافی نیست. و برای جبران این کمبود منابع، الیس توصیه می کند که به طور فعال قدرت نظامی آمریکا در منطقه افزایش داده شود. علاوه بر این، وی پیشنهاد می کند که تبلیغات برای بی‌اعتبار کردن دولت‌های دوست چین، و همچنین حمایت فعالانه از "مقاومت" در برابر نفوذ چین، روسیه و ایران در آن حوزه تشدید شود. و چه چیزی در انتظار همه نافرمانان است؟ البته تحریم. و البته استاد به اصل "کشورها در انتخاب خط خود آزاد هستند" اشاره نکرد.یک مثال دیگر: رابرت کاگان، ستون نویس واشنگتن پست که در فارن افرز می نویسد، ادعا می کند که ایالات متحده باید نقش خود را به عنوان هژمون جهانی بپذیرد. این وظیفه آنهاست: "یک کشور قوی از نظر نظامی، اقتصادی و فرهنگی صرفاً با حضور خود بر سایر کشورها تأثیر می گذارد، همانطور که یک جسم فضایی بزرگتر اجسام کوچکتر را جذب می کند". یعنی ایالات متحده "چیزی واقعاً جذاب" را به اکثر کشورهای جهان ارائه می دهد.اما در واقع، حتی در نیمکره غربی، "کشش" نه از ایالات متحده ضعیف شده ، بلکه از چین در حال رشد ناشی می شود. چین بازار، پول، سرمایه گذاری و حتی مدل حکومتی "سرمایه داری با ویژگی های چینی" را ارائه می دهد. اگر سرویس های ویژه اطلاعاتی ما از طریق تبلیغات، حمایت از نخبگان فاسد و تهدید تحریم‌ها به همه مخالفان، راه خود را پیدا کنند، پس صحبت کردن از حق کشورها برای "انتخاب راه خود" چه ارزشی دارد؟در روابط بین الملل ریاکاری زیاد است. روس‌ها و چینی‌ها گاه و بیگاه به رعایت قوانین بین‌المللی دعوت می کنند، اگرچه وقتی لازم بدانند خودشان آن را زیر پا می‌گذارند. ایالات متحده از "نظم بر اساس قواعد" حمایت می کند. ایالات متحده این قواعد را برای دیگران وضع می کند، در حالی که خودشان آزادانه از آنها سرپیچی می کنند. اصل احترام به کشورهای مستقل و حق آنها برای انتخاب مسیر خود یک اصل خوب است، اما فقط زمانی که حرف ما با کردارمان مطابقت داشته باشد.
https://spnfa.ir/20220413/آمریکا-تحریم-ها-علیه-روسیه-را-چماقی-برای-گسترش-حوزه-نفوذ-خود-کرده-است-10682931.html
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2022
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
خبرها
fa_FA
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
اسپوتنیک ایران
feedback.me@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
آمریکا, سیاسی
واشنگتن پست درباره "نظم مبتنی بر قواعد"
به نوشته این روزنامه، سیاست خارجی ایالات متحده پوچ و توخالی است.
اسپوتنیک - کاترینا واندن هوول، ناشر نامدار، سخنان ند پرایس نماینده وزارت خارجه آمریکا را نقل قول کرده است: "عملیات ویژه روسیه بسیار پهناورتر از روسیه و اوکراین است. اصول در خطر است... حق حاکمیت هر کشوری برای اجرای سیاست خارجی خود، انجام تصمیم گیری ها در مورد بستن پیمان ها و ورود به ائتلاف ها و تعیین آینده خود مطرح است."
و آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا سال گذشته گفته که ایالات متحده هیچ "حوزه نفوذ" را به رسمیت نمی شناسد. به نظر وی ، خود این مفهوم "بایستی پس از جنگ جهانی دوم به گذشته سپرده می شد."
اما این سخنان شریف به وضوح حتی در نیمکره غربی با واقعیت صدق نمی کند. کوبا 60 سال است که تحت تحریم زندگی می کند. در شرایط همه‌گیری، تحریم‌ها به شدت به اقتصاد آن جزیره ضربه زدند. غذا و دارو در آن کافی نیست. کوبایی های جوان و مبتکر به طور دسته جمعی سرزمین خود را ترک می کنند. اما شش دهه گذشت و تحریم و اقدامات مشابه نتیجه ای نداده است. کوبایی‌ها هنوز در کشورهای در حال توسعه (و کشورهای توسعه یافته نیز) به خاطر کارهای بشردوستانه و کمک‌های پزشکی در بلایای طبیعی مورد تحسین قرار می‌گیرند. ایالات متحده و کوبا در مبارزه با قاچاق مواد مخدر و تروریسم همکاری می کنند. و با این حال تحریم کوبا ادامه دارد. این هم شد "انتخاب آزاد"! برای پایان دادن به رنج، مردم کوبا باید از دولتی که آمریکا آن را دوست ندارد خلاص شوند. ایالات متحده به دلیل حمایت از رژیم هایی که واشنگتن آنها را دوست ندارد، تحریم های سختی را علیه ونزوئلا و نیکاراگوئه اعمال کرده است." حتی تحریم های اخیر علیه روسیه باید به طور غیرمستقیم به کشورهای دارای روابط اقتصادی با مسکو ضربه بزند.
در همان زمان، نخبگان سیاست خارجی آمریکا زنگ خطر را درباره حضور رو به رشد چین در نیمکره غربی به صدا درآوردند. امروزه چین شریک تجاری اصلی آمریکای لاتین و همچنین منبع اصلی سرمایه گذاری مستقیم و تامین مالی است. پکن پس از بحران مالی 2008 به این منطقه کمک کرد. سرمایه گذاری های چین باعث ایجاد شغل و کاهش فقر شده است. در طول همه گیری، چینی ها با عجله واکسن ها را به این منطقه رساندند. این نگرانی وجود دارد که چین از دولت‌هایی از آرژانتین تا ونزوئلا که معمولاً آنها به عنوان "پوپولیستی" مورد انتقاد قرار می‌گیرند، حمایت کند.
پروفسور ایوان اِلیس از موسسه مطالعات استراتژیک کالج نظامی ارتش ایالات متحده مقاله ای با عنوان "چگونه برای محیط استراتژیک رو به وخامت در آمریکای لاتین و دریای کارائیب آماده شویم" نوشت. او ناراحت است که ایالات متحده نمی تواند با چین در عرصه سرمایه گذاری و کمک به منطقه رقابت کند چون منابع آن به حد کافی نیست. و برای جبران این کمبود منابع، الیس توصیه می کند که به طور فعال قدرت نظامی آمریکا در منطقه افزایش داده شود. علاوه بر این، وی پیشنهاد می کند که تبلیغات برای بی‌اعتبار کردن دولت‌های دوست چین، و همچنین حمایت فعالانه از "مقاومت" در برابر نفوذ چین، روسیه و ایران در آن حوزه تشدید شود. و چه چیزی در انتظار همه نافرمانان است؟ البته تحریم. و البته استاد به اصل "کشورها در انتخاب خط خود آزاد هستند" اشاره نکرد.
یک مثال دیگر: رابرت کاگان، ستون نویس واشنگتن پست که در فارن افرز می نویسد، ادعا می کند که ایالات متحده باید نقش خود را به عنوان هژمون جهانی بپذیرد. این وظیفه آنهاست: "یک کشور قوی از نظر نظامی، اقتصادی و فرهنگی صرفاً با حضور خود بر سایر کشورها تأثیر می گذارد، همانطور که یک جسم فضایی بزرگتر اجسام کوچکتر را جذب می کند". یعنی ایالات متحده "چیزی واقعاً جذاب" را به اکثر کشورهای جهان ارائه می دهد.
اما در واقع، حتی در نیمکره غربی، "کشش" نه از ایالات متحده ضعیف شده ، بلکه از چین در حال رشد ناشی می شود. چین بازار، پول، سرمایه گذاری و حتی مدل حکومتی "سرمایه داری با ویژگی های چینی" را ارائه می دهد. اگر سرویس های ویژه اطلاعاتی ما از طریق تبلیغات، حمایت از نخبگان فاسد و تهدید تحریم‌ها به همه مخالفان، راه خود را پیدا کنند، پس صحبت کردن از حق کشورها برای "انتخاب راه خود" چه ارزشی دارد؟
در روابط بین الملل ریاکاری زیاد است. روس‌ها و چینی‌ها گاه و بیگاه به رعایت قوانین بین‌المللی دعوت می کنند، اگرچه وقتی لازم بدانند خودشان آن را زیر پا می‌گذارند. ایالات متحده از "نظم بر اساس قواعد" حمایت می کند. ایالات متحده این قواعد را برای دیگران وضع می کند، در حالی که خودشان آزادانه از آنها سرپیچی می کنند. اصل احترام به کشورهای مستقل و حق آنها برای انتخاب مسیر خود یک اصل خوب است، اما فقط زمانی که حرف ما با کردارمان مطابقت داشته باشد.
