https://spnfa.ir/20220207/آیا-قراردادهای-سرمایهگذاری-چینی-منصفانه-هستند-یا-نه-10034721.html

آیا قراردادهای سرمایه‌گذاری چینی منصفانه هستند یا نه؟

آیا قراردادهای سرمایه‌گذاری چینی منصفانه هستند یا نه؟

اسپوتنیک ایران

چینی ها در بخش های مختلف میتوانند با ایران کار بکنند و میتوانند کمکی هم باشد، منتها دیگر اصل آن بستگی به نوع بستن قرارداد دارد. 07.02.2022, اسپوتنیک ایران

2022-02-07T15:39+0330

2022-02-07T15:39+0330

2022-02-07T16:08+0330

گزارش و تحلیل

سیاسی

https://cdn1.img.spnfa.ir/img/07e5/0c/0b/9524148_0:52:1280:772_1920x0_80_0_0_f21629a8aab34485cd32a20923be1dd7.jpg

جواد اوجی وزیر نفت ایران چندی پیش اعلام کرد که سرمایه‌گذاران چینی در قالب توافق ۲۵ ساله بین دو کشور حدود ۱۵ تا ۲۰‌میلیارد دلار در میادین نفت و گاز ایران سرمایه‌گذاری خواهند کرد.به گفته وی، برای جلوگیری از کاهش روزانه ۵۰ تا ۷۰‌میلیون مترمکعب تولید گاز در سال‌های آینده پیش‌بینی کرده‌‌‌ایم در مدت ۸ سال باید ۸۰‌میلیارد دلار در بخش بهینه‌‌‌سازی بالادست و صنایع پایین‌‌‌دست نفت و گاز سرمایه‌گذاری شود، همچنین نیاز داریم چاه‌‌‌ها و تاسیسات جدید حفاری و ایجاد شود.در این جهت با ایجاد کنسرسیوم هلدینگ‌‌‌ها، بانک‌های بزرگ و استفاده از منابع بانکی، اوراق مشارکت، اختصاص سهم ۵/ ۱۴درصدی از محل فروش نفت و گاز، نگاه به سرمایه‌گذاری خارجی، توسعه و کشف میدان‌‌‌های جدید نفت و گاز را پیگیری می‌‌‌کنیم.اسپوتنیک در این خصوص با هدایت خادمی، نماینده دور دهم مجلس شورای اسلامی، مدیر عامل شرکت حفاری نفت و گاز به گفتگو نشست.اسپوتنیک: آیا می توان با کمک این سرمایه‌گذاری به توسعه بخش نفت و گاز ایران دست یافت؟خادمی: چین در صنعت نفت، مانند دیگر زمینه‌ها نیز پیشرفت کرده است، هم در رابطه با ساخت تجهیزات و ابزارآلات نفتی، حفاری، اکتشاف، تولید و توسعه، و هم از نظر خود دانش مدیریت بر مخازن، تولید و توسعه و حفاری. بنابراین هم ابزار را دارد و هم این دانش را پیدا کرده است. گرچه خیلی از این ابزارها را از غرب وارد می کند. بخشی از مواد و کالاها در چین ساخت غرب است. این بستگی دارد به نوع درخواستی که شما از چینی ها دارید. مشابه آن را هم خود چینی ها دارند با کیفیت های متفاوت. بهرحال کیفیت کالا و مواد و سطح مدیریت چین، اگر بخواهیم در رابطه با کاری که می توانند انجام بدهند مقایسه بکنیم، بله "خوب است و می توانند" ولی اگر بخواهیم در رابطه با ابزار و تجهیزات غربی مقایسه بکنیم، خوب تفاوت وجود دارد.بنابراین چینی‌ها در این زمینه ها توسعه پیدا کرده اند، با توجه به ولعی که برای گرفتن بازار در کشورها و مناطق مختلفی هم که داشتند و آن جدیت و نوع بازاریابی را که هم داشتند، معمولا هر کالایی را که خواستند با این جدیت و پیگیری و ارتباطاتی که درست کردند، توانستند در کشورهای مختلف هم پروژه داشته باشند و هم تجهیزات مختلفی را به آن کشورها بفروشند.برای نمونه، اکثر تجهیزات حفاری ما آمریکایی بودند، ولی بهرحال، چینی ها ظرف چند سال گذشته ورود کردند، اوایل هم اعتماد نداشتیم. اما آنها کنار نکشیدند، آمدند و نمونه دادند و پیگیری کردند و بالاخره توضیح دادند تا بعضی از شرکت ها قانع شدند و رفتند با شرکت های چینی قرارداد بستند و تجهیزات و دستگاه های حفاری، خدمات کالا و مواد و خدمات فنی مربوطه را از چین خریدند. الان شاید چیزی حدود 70-60 دستگاه حفاری که در کشور وجود دارد، شاید چند تا کمتر و یا بالاتر، از چین خریداری شده است و در کشور دارد کار می کند. حالا دیزل ژنراتور این دستگاه ها با توجه به نظر متقاضی آمریکایی است. ولی آن بخش که دریایی باشد در شیپ‌یاردهای چین، مانند شیپ‌یارد "داریان"،ساخت سازه های آن را در آنجا شروع کردند. کالا و مواد طبق نظر فروشنده و یا خودشان داشتند و یا از خارج وارد کردند در نهایت ساختند و به ایران و دیگر کشورها فرستادند.در بخش مدیریت کار توسعه هم، آنها مدتی در ایران کار می کردند. اولین بار در "تابناک" فکر می کنم سال 81 بود و یا تقریبا سال 82 بود که با سه –چهار تا دستگاه حفاری وارد ایران شدند. در آنموقع هم نرخ خیلی کمی به شرکت های ایرانی داده بودند. گاها نصف نرخ روزانه دستگاه حفاری و یا شاید کمتر را هم داده بودند که بهرحال برنده بودند. و در فیلدهای ایران شروع کردند و اولین فیلد آنها هم فکر می کنم " تابناک" بود که در آنموقع، دستگاه های ما هم در آنجا کار می کردند. دستگاه های ایرانی ما.در آنموقع من خودم هم در شرکت حفاری بودم که چینی ها هم آمدند و کم کم با فیلدها و مخازن ایران آشنا شدند. اول که آمدند مشکلات زیادی داشتند، ولی بعد مطالعه کردند، یاد گرفتند و علم خودشان را توسعه دادند و تلاش کردند و بعدش خیلی پذیرفته شدند. کار خود را در جنوب ایران شروع کردند و در مسجد سلیمان، پروژه هایی را در دست گرفتند. و در فاز 11 و در فاز جنوبی هم با توتال کار کردند.بنابراین چینی ها در بخش های مختلف میتوانند با ایران کار بکنند و میتوانند کمکی هم باشد، منتها دیگر اصل آن بستگی به نوع بستن قرارداد دارد. اگر یک قرارداد خوبی را ببندیم و منصفانه باشد، و ناظر خوبی هم داشته باشیم بر قراردادها، خیلی فرق نمی کند، البته فرق دارد از نظر تجهیزات، امکانات و نوع مدیریت، ولی درنهایت می توانید یک خدمات خوبی را اگر نظارت خوبی هم داشته باشید، ناظر خوبی هم داشته باشید، می توانید از پیمانکار، چه چینی باشد، چه کانادایی و یا ایتالیایی، خدمات مناسب و قابل قبول و مطابق با قرارداد را بگیرید.ولی اگر ناظر خوب نداشته باشید، خیلی مواقع، حتی اگر شرکت های غربی هم بیایند، وقتی ببینند ناظر خوبی وجود ندارد، کار ممکن است بر اساس استاندارد خودشان و یا مورد توافق انجام نشود. شرکت های غربی، تا آنجائی که ما با آن ها کار کردیم، بالاخره استاندارد آن ها طوری هست که از استاندارد خود کوتاه نمی آیند، به این دلیل که نمی خواهند اسم و شهرتشان صدمه ببیند و برند آن ها با مشکل مواجه نشود.بهرحال، شرکت های چینی هم کار کرده اند، هم توی بخش دریا و هم در بخش دستگاه های حفاری اجاره ای هم چندین سال پیش در خلیج فارس داشتند. یعنی همزمان فرض کنید، که من خودم دو دستگاه از چین خریده بودم، دریایی سحر 1 و 2 که همزمان دستگاه های ما در خلیج فارس کار می کرد و خود چینی ها هم دستگاه آورده بودند و اجاره داده بودند به بعضی از شرکت های نفتی ایرانی که کار می کردند. چینی ها در ایران هم به شرکت های ایرانی و شرکت نفت ابزار فروختند و هم دستگاه های حفاری دریایی و خشکی فروختند و هم در خشکی و دریایی ایران آمدند کار کردند و کار مدیریتی را هم انجام دادند. پروژه گرفتند و تحویل دادند. بنابراین اینکه بگوئیم چینی ها می توانند یا نمی توانند، "بله می توانند". منتها با آن استاندارد خودشان که یک مقداری این استاندارد را با نظارت دقیق و بستن قراردادهای منصفانه، کارفرما برای خودش ایجاد بکند.اسپوتنیک: آیا در قراردهای سرمایه گذاری، معادن خاصی مد نظر است؟خادمی: تا آنجا که من اطلاع دارم، دقیقا مشخص نشد، چون بهرحال یک بحث کلی هست که یک قرارداد دارد با چین بسته می شود و بعدا در زمینه های مختلف می توانند از چینی ها استفاده بکنند. منتها اولویت ها تقریبا مشخص است ولی با توجه به توان و قابلیت چینی ها، باید دید کدام پروژه ها را به چینی ها می دهند. ما بالاخره قابلیت هایمان، میادین ما و برداشت از میادین مشترکمان و توسعه میادین مشترکمان در دریا و خشکی است.جاهایی که نتوانستیم خوب انجام بدهیم، بخش لایه نفتی "پارس جنوبی" است که با قطر مشترک هستیم. "فرزادA" و "فرزاد B" با عربستان مشترک هستیم که کار خاصی نکردیم. توی دریا، آن چیزی که داریم کار می کنیم، بخشی از فیلدها، مثلا کشورهای همسایه دارند خیلی از ما بیشتر برداشت می کنند، جایی که می بینیم آن ها دارند روزانه 500 هزار بشکه برداشت می کنند و ما مثلا 50 هزار بشکه داریم برداشت می کنیم.اینها اولویت ها هستند و بعد احتمالا می روند سراغ بعضی بخش های دیگر، پتروپالایشگاه ها می خواهند بزنند و بعضی جاها هم بازسازی دارند. اینها اولویت ها هستند. منتها بستگی دارد که آیا شرکت های چینی، توی فیلدهایی که یک مقدار سختتر باشد، مثل "فرزادA" و "فرزاد B"، ورود می کنند یا نه. مثلا آیا توی لایه نفتی "پارس جنوبی" ورود می کنند یا نه. دیگر آن بستگی دارد به اینکه آیا آنها می آیند کارهایی که در اولویت ما هست و نتوانستیم به دلیل کمبود ابزار و بحث دانش مطرح است، شروع می کنند و یا نه، در جاهایی که خودمان هم بالاخره داریم انجام می دهیم و یا برای توسعه اضافی آن ها نیاز به منابع مالی داریم، که الان شاید بیشتر دنبال این بحث باشیم. که چین به خاطر آن بحث های مالی آن است که حالا باید آن را در قراردادها ببنیم که در آنجا چی هست.من در آن قرارداد "ای پی سی" قبلی بودم که بهرحال می خواستند ببندند که من در نهایت یک نامه ورود کردم و مطلبی را خواندم و دیدم که بهرحال به نفع کشور نیست. هرچه پیگیری کردیم، بهرحال جواب نداد تا مجبور شدم نامه نوشتم خدمت مقام معظم رهبری و رئیس جمهور و در نهایت اصلاح شد.حالا در اینجا باید ببینیم، چه جوری می خواهند بروند جلو. این را موقعی می توانیم ببینیم که کلیاتش باشد، ولی راجع به هر نوع قرارداد آن بعدا می توانیم صحبت بکنیم که چه جوری است، منصفانه است و یا نیست و اصلا چینی ها توی آن فیلد می توانند کار بکنند یا نه. چون ما توی فیلدهای دریایی خودمان با همه همکاری داشتیم. فرضا توی فاز 4 و 5 پارس جنوبی با ایتالیایی ها کار کردیم. ما از نظر کیفیت شرکت های نفتی دنیا را می شناسیم. خودمان و بهرحال بچه های قدیمی نفت و بچه های کارشناسان نفت می توانند بگویند که کدام یکی از این شرکت ها قابلیت دادن این فیلدها را بهشون دارد که یک کار خوب تحویل بدهند. منتها باید دید چطور پیش می روند.سعید میرترابی حسینی، کارشناس اقتصاد سیاسی و نفت، عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه خوارزمی در این خصوص با خبرگزاری اسپوتنیک به گفتگو نشست.اسپوتنیک: آیا می توان با کمک این سرمایه‌گذاری به توسعه بخش نفت و گاز ایران دست یافت و آیا معادن خاصی مد نظر قرار دارد؟میرترابی: چین به دلیل علاقه ای که برای توسعه میدان های نفت و گاز دارد و مثلا ایران، کشوری که غنی است از منابع انرژی و به دلیل سوابق و منابعی که دارد، می توان حساب کرد که یک ظرفیتی برای همکاری توسعه انرژی بین ایران و چین هست. و با توجه به اینکه ایران به واسطه تحریم ها تحت فشارهای بین المللی هم هست، و فعلا، فرصت های سرمایه گذاری اش محدود است و تا زمانی که توافق احیای برجام امضا نشده است، این می تواند یک راه برون رفتی برای ایران باشد.ایران هم به توسعه ظرفیت تولید خود نیاز دارد و بهرحال الان با کاهش تولیدی هم که داشته، همه اینها سرجمع می تواند یک چشم انداز ارائه بدهد و می تواند به ایران کمک بکند. می توان روی آن حساب کرد.واقعیت این است که چارچوب همکاری بیشتر در رابطه با همکاری راهبردی ایران و چین هست در قالب قرارداد 25 ساله که بیشتر چارچوب کلان است. قراردادهای جزئی آن اعلام نشده است و یک بخشی از آن هم احیانا عمدی است که اعلام نشود، به دلیل آنکه ایران الان در شرایط تحریم است و چینی ها مایل نیستند که این ها خیلی افشا بشود. بنابراین توی این قضیه بیشتر می توان گمانه زنی کرد.قبلا، چینی ها توی پروژه های نفتی ایران حضور داشتند. اگر اشتباه نکنم، توسعه بخش میدان "آزادگان"، و آن ها را تعلیق کردند به واسطه تحریم ها. احتمالا آن پروژه هایی که قبلا چینی ها حضور داشتند و تعلیق شده، اولویتی هست که برای همکاری در بخش سرمایه‌گذاری دوباره آنها را راه بیاندازند.وزیر نفت ایران با اشاره به اینکه برای جذب و تشویق سرمایه‌گذاران، قراردادها را تغییر داده و در آنها تنوع ایجاد کرده‌‌‌ایم، اظهار داشت " در ۸ سال آینده، ۱۵ تا ۲۰‌میلیارد دلار از منابع نفت و گاز برای توسعه میدان‌‌‌ها اختصاص می‌‌‌دهیم و در حدود همین رقم را نیز سرمایه‌گذاران چینی در قالب توافق ۲۵ ساله، بانک‌ها و هلدینگ‌‌‌ها سرمایه‌گذاری می‌کنند که از منافع میدان‌‌‌ها سهم خواهند داشت، تلاش می‌‌‌کنیم با روس‌‌‌ها نیز مانند چینی‌‌‌ها در این زمینه قراردادی داشته باشیم.امروز مهم‌ترین اولویت ما در بخش صنعت نفت و گاز سرمایه‌گذاری است که اگر انجام نشود ممکن است در سال‌های آینده واردکننده این محصولات باشیم. ما نیاز به ۱۶۰‌میلیارد دلار سرمایه گذاری در صنعت نفت و گاز داریم".اخیرا محسن خجسته‌‌‌مهر، مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران هم با اشاره به نیاز صنعت نفت به ۱۶۰‌میلیارد دلار سرمایه‌گذاری متذکر شده بود "اگر بخواهیم تولید نفت خام را به ۵‌میلیون و ۷۰۰‌هزار بشکه در روز برسانیم، تقریبا به ۹۰‌میلیارد دلار منابع مالی نیاز داریم و اگر بخواهیم ظرفیت تولید روزانه گاز را از یک‌میلیارد مترمکعب به یک‌میلیارد و ۵۰۰‌میلیون مترمکعب متناسب با نیاز کشور تا سال ۱۴۰۴ برسانیم، باید ۷۰‌میلیارد دلار سرمایه‌گذاری کنیم".

https://spnfa.ir/20220123/افشاگری-نماینده-مجلس-ایران-از-فساد-20-هزار-میلیارد-تومانی-9890437.html

https://spnfa.ir/20210902/حدود--درصد-گاز-مصرفی-ایران-از-پارس-جنوبی-تامین-میشود-8236562.html

https://spnfa.ir/20210704/وقوع-انفجار-در-یک-سکوی-استخراج-در-بخش-آذربایجان-در-دریای-خزر--8024595.html

https://spnfa.ir/20220115/ادامه-صادرات-نفت-ایران-در-سال-1401محقق-خواهد-شد-9824373.html

https://spnfa.ir/20220205/سیاستمدار-معروف-ایرانی-شرق-مارکسیست-دیگر-وجود-خارجی-ندارد-نه-روسیه-مارکسیست-است-و-نه-چین-مائوئیست-10014728.html

https://spnfa.ir/20220205/گاز-رسانی-به-تمامی-شهرها-و-روستاهای-ایران-تا--سال-آینده-10019816.html

https://spnfa.ir/20220206/برخی-شرکتهای-بورس-برای-سرمایهگذاری-ارزی-و-ریالی-در-ایران-تعهد-دادند--10027086.html

2022

خبرها

fa_FA

سیاسی