به گزارش اسپوتنیک به نقل از نشریه EurekAlert! ، در منطقه سیبری ، در نتیجه انقراض جهانی به دلیل فعالیت آتشفشان ها ، سه چهارم خشکی و 95 درصد گونه های جانوری دریایی منقرض شدند.
پزوهشگران با تجزیه و تحلیل ایزوتوپهای بور در پوسته های آهکی براکیپودهای فسیلی ، میزان اسیدی شدن اقیانوس ها را در هنگام انقراض جهانی تعیین کردند. سطح pH آب دریا با میزان دی اکسید کربن در جو زمین رابطه نزدیک دارد که این امر ردیابی تغییرات آب و هوایی جهانی را امکان پذیر کرده است. دانشمندان سپس از آخرین مدل ژئوشیمیایی برای ارزیابی اثرات میزان بیش از حد دی اکسید کربن بر محیط زیست استفاده کردند.
معلوم شد که با ریزش گسترده ماگما (به گرمای درون زمين، که سبب ذوب شدن سنگ ها می شود ، ماگما يا مواد مذاب مي گويند) در سیبری مقدار زیادی گاز گلخانه ای پخش شد . تجمع آن در جو برای چندین هزار سال ادامه داشت که این امر باعث گرم شدن و اسیدی شدن شدید اقیانوس شد. تغییرات چشمگیر در روند تهویه شیمیایی در خشکی بر بهره وری و گردش مواد مغذی در اقیانوس تأثیر گذاشته و باعث گسترش مناطق مرده فاقد اکسیژن شد. تأثیر همزمان چندین عامل طیف گسترده ای از گروه های حیوانات را از بین برد.
خوشبختانه در حال حاضر تحقق چنین سناریویی تقریباً غیرممکن است. سوزاندن تمام سوخت های فسیلی روی زمین توسط انسان منجر به افزایش دی اکسید کربن در جو زمین همانند پایان دوره پرمین نخواهد شد. با این حال ، این نکته نگران کننده است که سرعت انباشت گازهای گلخانه ای در حال حاضر 14 برابر بیشتر از آن میزانی است که در هنگام انقراض انبوه حیوانات مشاهده شده بود.