به گزارش اسپوتنیک، این روزها کادر درمانی و بهداشتی در همه جای جهان من جمله ایران به عنوان سربازان میهنی برای حفظ جان مردم سرزمینشان در برابر کرونا می جنگند. در این راستا خبرنگار اسپوتنیک با خانم دکتر محمدی در خصوص راه های پیشگیری و توصیه های جامعه پزشکان برای مردم در جهت مبارزه با کرونا به گفتگو نشسته است.
کروناویروس چه زمانی وارد زندگی و شغل شما شد؟
سحر محمدی هستم، رزیدنت سال آخر رشته طب اورژانس هستم، دوره پزشکی عمومی خود را در دانشگاه تبریز به مدت 7 سال درس خواندم، سپس 1 سال در یکی از روستاهای اطراف زنجان طرح خود را گذراندم. بعد برای تخصص طب اورژانس را انتخاب کرده ام که 6 ماه دیگر درس من به اتمام خواهد رسید. طب اورژانس رشته ای است که در خط اول اورژانس هست و ما همواره اولین بیمارها را می بینیم و با شروع بیماری کرونا، خیلی از همکاران در "طب اورژانس" بیمار شدند، زیرا ما تماس مستقیم با بیماران داشتیم و تا مدتی خیلی ها نمی دانستند که کرونا شیوع پیدا کرده است، به همین دلیل برخی از همکاران ما ناخواسته به این بیماری دچار شدند و متاسفانه فوت کردند. هم اکنون من اکنون در بیمارستان ولی عصر زنجان که مسئول بخش کرونای زنجان است کار می کنم. گاها نیز به بیمارستان موسوی نیز در این روزها می روم که بیماران تصادفی و یا دیگر بیماران چون قلبی در آنجا بستری می شوند.
مردم ایران وارد ماه دوم قرنطینگی شده اند، بسیاری از مردم راه های گذراندان وقت چون آشپزی، فیلم دیدن، کتاب خواند را انجام داده اند. چه توصیه ای برای مردم ایران برای ادامه روند خود قرنطینگی در برابر کرونا در روزهای آینده دارید؟
حقیقتا"، ما به عنوان کادر درمانی هر روز از نزدیک تعداد بالای مریضان بدحال را می بینیم، این موضوع جای نگرانی دارد. درست است بسیاری هم اکنون از من این سوال را می پرسند که در این روزها در خانه چه کار کنیم، در جواب می توانم به آنها بگویم که تصور کنید که خدای نکرده خودتان و یا یکی از بستگان شما مریض شود و دچار این شرایط سخت گردد. الان وضعیت شما جوری هست که اکنون می توانید در خانه آزادانه ورزش کنید، برقصید، آشپزی کنید، نان و شیرینی بپزید، فیلم ببینید و کتاب صوتی گوش بدهید. خیلی از این کارها را با دل خوش می توانید در خانه انجام بدهید. اما اگر پایتان به بیمارستان کشیده شود هیچ کدام از این کارها برایتان لذت بخش نخواهد بود. توصیه من به دوستان: رقصیدن برای بالا بردن روحیه، گلکاری، قلمه زدن و پروش گل و گیاه و گوش دادن به کتاب صوتی در زمان انجام کارهای خانه باشد تا ذهنشان درگیر این ویروس نگردد.
مهمترین توصیه شما برای مردم در جهت پیشگیری از ابتلا به کرونا چیست؟
مهمترین توصیه من این است که در این روزها که غالب مردم در خانه هستند، همین روند را ادامه بدهند. در این میان مصرف زیاد مایعات و میوه تازه (نه آب میوه های صنعتی). سعی کنند این روزها بیشتر مایعات، آب میوه طبیعی، میوه تازه مصرف کنند. به تغذیه شان برسند.
ما به مریض ها توصیه می کنیم هر نیم ساعت یک بار یک استکان لیوان آب جوشیده مصرف کنند تا مصرف مایعات زیاد شود، زیرا یکی از راه های مقابله با بیماری های ویروسی مصرف مایعات می باشد. متاسفانه ما متوجه شدیم که بیمارانی که تغذیه خوبی ندارند و یا دچار سو تغذیه هستند، درگیری بیشتری با این بیماری دارند. آنها نمی توانند به خوبی از پس این بیماری در بیایند. رعایت بهداشت و شستن مرتب دست ها بسیار مهم است.
وسایلی که مرتب با آنها در تماس هستند همانند: کنترل تلوزیون، موبایل، دستگیره در، کلید های برق و ... را ضد عفونی کنند و سعی کنند که استرس نداشته باشند. فعالیت هایی انجام دهند که استرس آنها را کم کند، استرس ضربه ای به سیستم ایمنی بدن محسوب می شود و برای مواجه با کرونا ویروس به سیستم قوی بدنی نیاز داریم.
شیرین و تلخ ترین خاطره شما در این روزهای کرونایی در بیمارستان را می توانید برای ما تعریف نمایید؟
بهترین خاطره ام که بیماری بسیار بد حال از پرستارهای بیمارستان خود ما بود که ریه ایشان کاملا درگیر شده بود به طوری که قسمت سالمی در ریه ایشان باقی نمانده بود و با دستگاه نفس می کشیدند. که واقعا به طرز معجزه آسایی حالش خوب شد و الان به خوبی نفس می کشد و خودش کاراش و می کند که این بهبودی خیلی حال ما را خوب کرد.
اما خاطره تاسف باری که این روزها دیدم که اوایل شروع این بیماری در ایران، مادری را آوردند که به همراه دختر و شوهر و دامادش آمده بود، ایشان بسیار بد حال بود و ما ایشان را سی پی آر (احیا) کردیم. وقتی از ما پرسیدند که چرا مادر ما اینقدر حالش بد است؟ ما به خانواده ایشان اعلام نمودیم که مادر شما به احتمال زیاد به ویروس کووید 19 مبتلا شده است، متاسفانه نزدیکان این مادر، وی را ول کردند و رفتند و به ایشان سر نزدند و متاسفانه آن خانم فوت کردند و ما هر چقدر که احیا کردیم برنگشت. و از آنجایی که مادر کرونا داشت هیچ کس از نزدیکانش حاضر نبود بیاید و پی گیر احوال و اخبار مادر باشد و این بسیار ناراحت کننده بود.
خاطره تلخ دیگری که در این روزها شاهد آن بودیم، مادر خیلی بدحالی داشتیم که ریه هایش بسیار عفونت کرده بود و تنگی نفسی شدید داشت و پسرش به ما اجازه بستری کردن مادرش را نمی داد و وقتی ما از ایشان پرسیدیم که چرا اجازه بستری کردن مادرت را نمی دهی، گفت: ما آبرو داریم، عزت و احترام داریم. اگر دیگران بفهمند که مادر من کرونایی است ما آبرویمان در روستا می رود و نمی توانیم سرمان را بالا کنیم و این جز خاطرات ناراحت کننده بود که شخصی حاضر باشد مادرش فوت کند، اما اسم کرونا بر روی مادرش نباشد.
آیا پوشیدن ماسک برای همگان وقتی از خانه بیرون می روند امری ضروری است؟
پوشیدن ماسک وقتی شما فاصله یک یا دو متر را بتوانید از افراد رعایت کنید و موقع عطسه زدن، همه افراد با دست یا دستمال جلوی صورتشان را بگیرند، در آن موقع ضروری نیست. اما حقیقتا الان وقتی در سوپر مارکت یا نانوایی می رویم و کسی فاصله را رعایت نمی کند، پس می توان نتیجه گرفت که در این شرایط ماسک زدن به علت عدم رعایت فاصله یک و نیم تا دو متر توسط تمامی افراد جامعه امری ضروری است.
