گزارش و تحلیل

ماموریت سفر به مریخ: روسیه موفق و اروپای ناکام

© AP Photo / ESA-D. Ducrosماموریت سفر به مریخ: روسیه موفق و اروپای ناکام
ماموریت سفر به مریخ: روسیه موفق و اروپای ناکام   - اسپوتنیک ایران
اشتراک
اسپوتنیک به نقل از له فیگارو: چترنجات کشتی فضایی اروپا در طی آزمایش بازنشد. این همان چیزی است که اروپا را از مریخ دور نگه دارد.

این امر نگرانی درمورد اجرای بعدی مأموریت آژانس فضایی اروپا ESA برنامه ریزی شده برای سال 2020 را بر می انگیزد. مأموریت ESA در سال 2020 به نام ExoMars  -  نتیجه همکاری ESA و Roscosmos روسیه است.

این روزنامه می نویسد: روسیه موشک پروتون و دستگاه فرودآیی را فراهم می کند، در حالی که اروپا یک مریخ نورد بزرگ شش چرخ را تولید می کند ، که باید نرم و آرام روی سیاره همسایه ما نشسته و حرکت کند. این یک شاهکار واقعی فن آوری است. برای حل این مشکل، ESA قصد دارد از چتر نجات استفاده کند. متأسفانه اولین آزمایشات چتر نجات موفقیت آمیز نبود.

روز دوشنبه، آژانس فضایی اروپا اطلاعات منتشر شده هفته گذشته توسط رسانه های روسی را تأیید کرد: آخرین آزمایش چتر نجات مأموریت ExoMars 2020 ناموفق بود. نیکو دتمان  Nico Dettmann ، مسئول برنامه های تحقیقاتی در ESA ، آشکارا اعتراف کرد: "اگر یکی از دو کارآزمایشی بعدی که برای نوامبر و فوریه برنامه ریزی شده اند، موفقیت آمیز نباشد ، ما مجبوریم ماموریت را مجدداً موکول به بعد کنیم.

 هر طوری شده، عنصر اصلی این برنامه ، مریخ نورد بزرگ شش چرخ Rosalind Franklin است که قرار است در اتحادیه    اروپا تولید شود. یک وظیفه علمی بسیار بزرگ برآن محول شده: او باید ردپای زندگی را پیدا کند که زمانی در مریخ وجود داشت. در حال حاضر، مونتاژ آن توسط ایرباس در انگلستان به اتمام می رسد و به زودی توسط پیمانکار اصلی Thales Alenia Space در ایتالیا آزمایش می شود.

با این وجود، قبل از شروع تحقیقات علمی، این دستگاه باید نرم و آرام بروی آن سیاره فرود بیاید، این یک جهش فناوری واقعی است که فقط ناسا تا به حال فناوری مرتبط را فرا گرفته است. روسیه و اروپا هنوز قادر به دستیابی به عملکرد پایدار و استوار کاوشگر روی سطح مریخ نبودند. در سال 2016 ، ESA مرحله اول برنامه ExoMars را راه اندازی کرده و در مدار آن سیاره ماهواره خود را با موفقیت قرار داد. ولی فرود آمدن مدول کوچک Schiaparelli موفقیت آمیز از آب در نیامد. این دستگاه به خاطر چتر نجاتی که پیش از موقع مقرر باز شد، به سطح خورد و متلاشی شد.

به همین دلیل، ESA در نظر دارد از دو چتر نجات، یکی پس از دیگری، استفاده کند. کاوشگر با سرعت هزار کیلومتر در ساعت به سطح مریخ نزدیک می شود. در ابتدا مقاومت هوا حرکت آن را کند می کند، اما جو مریخ 100 برابر رقیقتر از اتموسقر زمین است که به استقرار سریع یک سیستم کارآمد تر نیاز دارد. نیکو دتمان در توضیح می گوید: اولین چتر نجات به قطر 15 متر می رسد و برای استفاده در سرعت های مافوق صوت طراحی شده است. چتر دوم حتی بزرگتر است: قطر آن 35 متر است. این بزرگترین  چیزی است که تاکنون برای مأموریت مریخ مورد استفاده قرار گرفته است. او با سرعتی کمتر از 1 ماخ  آغاز بکار می کند. هر یک از دو چتر نجات بزرگ به نوبه خود با کمک یک چتر کوچک باز می شوند، یعنی برای نشست موفقیت آمیز، عملکرد مؤثر چهار چتر نجات به طور همزمان لازم و ضروری است.

اولین آزمایش در سوئد در تاریخ 28 ماه مه انجام شد. سیستم تست از یک بالون در ارتفاع 29 کیلومتری پرتاب شده بود. این آزمایش با شکست روبرو شد: دو چتر نجات اصلی هنگام استقرار پاره شدند. نماینده ESA گفت: "یک تنش بسیار سریع و شدید در هنگام بیرون رفتن چتر رخ می دهد، که منجر به اصطکاک شدید و فشار روی بافت می شود. ما فکر کردیم که اوضاع را درک نمودیم و دلایل شکست اول را تصحیح کردیم ، اما به وضوح اینطور نیست،  زیرا این مشکل در 7 اوت تکرار شد."

پس از سقوط شیاپارلی، آژانس فضایی اروپا توافق نامه مبادله تجربه و همکاری با ناسا را امضا كرد، كه كارشناسان آن مهارت های فرود آیی های غیرقابل مقایسه بروی مریخ را دارند. مهندسان اروپایی با کمک آنها ، برای درک آنچه اتفاق افتاده است، به تجزیه و تحلیل تصاویر و داده های تله متری حاصله از آخرین آزمایشات پرداختند.

این مطلب شامل ارزیابی هایی دریافتی از رسانه های خارجی است و دیدگاه اسپوتنیک ایران را نشان نمی دهد.

 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала