به گزارش اسپوتنیک، سفیر ایران در بلاروس در پاسخ به این پرسش که آیا اگر شرایطی را تصور کنیم که بعد از 60 روز طرفین موضع مشترک پیدا نکرده و وضعیت در منطقه پیچیده تر خواهد شد، در ایران تا چه حد تهدید نظامی آمریکا را جدی ارزیابی می کنند؟ توضیح دادند:
جمهوری اسلامی ایران هرگز نخواسته و نمی خواهد جنگی را آغاز کند. اما در صورت حمله به ما، به طور یقین به قوی ترین شکل پاسخ خواهیم داد. نمونه اخیر آن، نقض فضای هوایی ایران توسط پهباد آمریکایی است. ما به این موضوع پاسخ دادیم. غیرممکن است که مردمی را که چند هزار سال تمدن دارد بتوان ترساند.
همه توافقنامه ها باید درچهارچوبی باشند که شرایط سودآور برای تمام کشورها را تامین کنند. توافقنامه ای را که در آن یک طرف برد می کند و طرف دیگر می بازد را ما نمی توانیم بپذیریم. ما به دنبال راه هایی هستیم که به ما اجازه دهند تا منافع خودمان را تامین کنیم.
هنگامی که چنین تنش هایی در اطراف امنیت ناوبری در یک منطقه خاص از اقیانوس جهانی وجود دارد، به نظر شما آیا لازم است که نوعی سازمان نظارتی به شکل یک دادگاه داوری تشکیل شود؟ تا مثلا از سوی انگلستان یا ایالات متحده اتهامی به شما وارد نشود. به نظر شما، چنین نظارتی می تواند وجود داشته باشد؟ و شما به عنوان جمهوری اسلامی، با حضور چه کسی در این نقش موافق هستید؟
- مشکل جهان معاصر در این نیست که سازمان بین المللی جدیدی تشکیل شود. همه مشکلات در این خلاصه می شود که توافقات بدست آمده اجرا نمی شود.
در مورد توقیف نفتکش ما در جبل الطارق، ما از تمام اقدامات قانونی استفاده کردیم و همه گام های لازم را برداشتیم. طرف انگلیسی را هم از همه موارد مطلع کردیم. همه مکانیسم های لازم قانونی وجود دارد و ما نیازی به موارد جدید نداریم.
بعضی از کشورها مانند ایالات متحده می خواهند مشکلات خود را به سایر نقاط جهان منتقل کنند. آنها به دنبال شرکایی هستند که هزینه های خود را بر آنها تحمیل کنند. در وهله اول، آنها در عرصه بین المللی اقداماتی برای کسب سود انجام می دهند، منافع را برای خود برداشته و تلاش می کنند همه خسارت ها را به شرکا منتقل کنند.
ما امیدواریم که در آینده نزدیک همه اعضای برجام، به ویژه سه کشور اروپایی، به تعهدات خود بازگردند.
در حال حاضر، حل و فصل مشکلات تنها با حرف زدن غیرممکن است. حمایت از برجام تنها در حد کلمات- معنی ندارد. روسیه، چین و حتی اروپا متوجه شده اند که هیچ جایگزینی برای توافق هسته ای وجود ندارد. یا هر طرف از اعضای برجام تعهدات خود را اجرا می کند، یا هیچ کس آنها را اجرا نخواهد کرد.
ما امیدواریم که قیمت نفت به میزان قابل توجهی افزایش نیابد تا هزینه های کشورهای دیگر را به طور جدی افزایش دهد. در صورت افزایش تنش در خلیج فارس، این دقیقا همان چیزی است که ممکن است اتفاق بیافتد. همه کشورها برای حفظ منافع خود هم که شده باید علاقمند حفظ برجام باشند.
