آیا ماجرای ادوارد اسنودن را به یاد دارید، یا شاید نسبت به ماجرای ژولیان آسانژ كه تازه مجددا سرخط خبرهای رسانه ها است حضور ذهن بیشترین دارید؟
آیا ماجرای عدنان خاشقجی را به یاد دارید؟
شاید برخی اخبار ممنوعیت فعالیت رسانه های روسی و یا چینی در غرب را شنیده باشند و شنیده باشند که چطور آمریکایی ها و متحدانشان نسبت به فعالیت شبکه هایی مثل روسیه امروز حساس هستند و از انعکاس حقایق واهمه دارند.
جدیدا هم رسانه های اجتماعی آمریکایی یکطرفه شده اند.
در حالی که مدعی هستند که محلی برای انتشار نظرات کاربرای هستند ولی مشاهده می کنیم که منظورشان فقط کاربرانی هستند که نظرات موافق با نظرات آمریکا منتشر می کنند.
اگر حتی صفحه ای مورد علاقه ملیون ها نفر باشد ولی نظرات مخالف با نظر آمریکا منتشر کند باید بسته شود.
جدیدان نیز شبکه های اجتماعی وابسته به آمریکا به جای اینکه به دنبال آزادی بیان باشند به دنبال پیاده کردن سیاست های ایالات متحده می باشند.
در واقع در حال نشان دادن چهره واقعی شان می باشند.
در حالی که بسیاری مدت ها در مورد خطرات این شبکه های اجتماعی و وابستگی بسیاری از آنها به سازمان های امنیتی صحبت می کردند مشاهده کردیم که بسیاری از شورش ها در کشورهای جهان با حمایت و تشویق این شبکه ها انجام شده و هر جا رهبران کشوری مخالف ایالات متحده بودند مردم آن کشور توسط همین شبکه های اجتماعی تشویق شدند تا بر علیه آن رهبران شورش کنند.
در این ماجرا حتی آمریکایی ها به متحدین خود مانند فرانسه نیز رحم نکردند و دیدیم وقتی آقای مکرون اعلام کرد که به جای ناتو اروپا به یک ارتش واحد نیاز دارد شورشهایی که تا به حال آرام نگرفته توسط شبکه های اجتماعی ترتیب داده شد.
طی سالهای اخیر نیز هم در بسیاری از کشورهای عربی و هم در ایران فعالیت گروه های تروریستی و یا حتی گروه های کاذب در شبکه های اجتماعی را مشاهده کردیم، گروه هایی که تلاش داشتند مردم را به شورش بر علیه کشورها وا دارند، اما مشاهده کردیم که گروه های اجتماعی وابسته به آمریکا نه فقط جلوی فعالیت گروه های تروریستی مانند القاعده و یا داعش را رویشبکه های اجتماعی نگرفتند بلکه حتی زمینه فعالیت هر چه بیشتر آنها را نیز فراهم کردند و خود به بوغ تبلیغاتی گروه های تروریستی مانند داعش تبدیل شدند و در موارد بسیاری فیلم های هالیودی قتل های فجیع که داعش ترتیب می داد را خود تکثیر و نمایش می دادند.
حال جدیدا گروه های اجتماعی وابسته به آمریکا تبدیل شده اند به ابزار آمریکا برای مبارزه با ایرانیان و مشاهده می کنیم صفحات مربوط به بسیاری از مقامات ایرانی را حذف می کنند چون آمریکایی ها به هیچ وجه توان شنیدن سخنان مخالف را ندارند.
آیا آزادی بیان آمریکایی همین است؟ اسنودن، آسانژ و خاشقجی و یا حذف هر کس که حرف مخالف با سخنان آمریکایی ها می زند؟
آیا این به معنای دیکتاتوری آمریکایی نمی باشد؟
