اسپوتنیک با استناد به گاردین چاپ بریتانیا نوشت: با‌گذشت نیم قرن مسابقه فضایی آمریکا و روسیه به همکاری گرویده ولی ظهور چین در طرف نامرئی ماه میتواند موقعیت را از بیخ و بن عوض کند.
دستگاه چانگ ای 4، چین را بر روی نقشه تلاش های اکتشاف بین المللی فضایی ثبت کرد و آن را با آمریکا، روسیه و اتحادیه اروپا یکسان نمود. علاوه بر این، موفقیت چین یک بعد جدید برای مسابقه فضایی اضافه کرده است. ماموریت چانگ ای 4 — اولین تلاش برای فرود در بخش تاریک ماه بود که قبلا به دلیل مشکلات ارتباطی غیرممکن بود و حالا موفقیت آمیز شد.
چین به فضا دیر وارد شد. پکن اولین فضانورد خود را به مدار سیاره خاکی ما تنها در سال 2003، یعنی 40 سال پس از شروع مسابقه فضایی بین اتحاد شوروی و آمریکا، فرستاد. اکنون پکن کاری انجام داده است که هیچکدام از قدرت‌های فضایی تاکنون قادر به انجام آن نبودند. حالا این اتفاق افتاد، زیرا بازیگران سنتی روی برنامه های پرواز خدمه ها بدور زمین ، بقای انسان در فضا و پرواز بین فضایی، به ویژه به مریخ مترمکز شدند.
پس از آن که نیل آرمسترانگ اولین فردی بود که پا بر ماه گذاشت و این پیروزی ایالات متحده پس از شوک از این واقعیت که یوری گاگارین شوروی اولین فرد در فضا بود، حاصل شد، این احساس پدید آمد که کارها در ماه تمام شده است. اما اکنون همه چیز می تواند تغییر کند. آیا ماه حوزه ای خواهد بود که بخاطر تصرف آن مبارزه در خواهد گرفت؟
این سوال پیش می‌آید که چطور به چین اجازه بدهند به باشگاه فضایی موجود وارد شود. پس از دشمنی فضایی بدون محدودیت بین آمریکا و اتحاد شوروی، واشنگتن و مسکو توانستند در صنایع فضایی همکاری ایجاد کنند که اغلب توانسته بود تنش های دیپلماتیک میان دو کشوررا از سر گذراند. ایالات متحده در سال 2011 از برنامه شاتل منصرف شد، اما همچنان فضانوردان را به فضا با استفاده از موشک های روسی روانه می‌کرد. ایستگاه بین‌المللی فضایی — همچنان اموال مشترك دو كشور است.
ولی ناگفته نماند که فقط با‌گذشت نیم قرن، فضا به صحنه پایدار همکاری بین ایالات متحده و روسیه تبدیل شد. اما ظهور چین در آن به عنوان یک بازیگر جدی میتواند این موقعیت را به پایان برساند. به عنوان مثال، آیا روسیه شروع به نگاه کردن به چین به عنوان یک شریک موفق دارای نوآوری ها کند و یا آن را به عنوان دشمن قسم خورده ببیند؟ به نظر می رسد که آمریکا هم اینک موضع خود را در مورد چین به عنوان یک رقیب اقتصادی و نظامی مشخص کرده است.
با این حال، پکن هنوز هدف نهایی خود را مشخص نکرده است. واضح است که چین می‌خواهد به قدرت فضایی تبدیل شود. اما آیا چین واقعا این وضعیت را به دست آورده یا فقط چنین به نظر می رسد؟ تجهیزاتی که چین به ماه فرستاده نشان می دهد که آن کشور در درجه اول علاقه مند به استخراج منابع طبیعی و ایجاد ارتباطات دوردست فضایی است. آیا مدت زمان طولانی سپری خواهد شد که آمریکا بدون جواب به تماشای فعالیت‌های پکن در این حوزه حساس ادامه دهد؟ در هر صورت، ایالات متحده و روسیه به زودی دوباره به ماه علاقه مند خواهند شد.
