گو اینکه هدف نماینده ویژه وزارت امور خارجه آمریکا در امور ایران تهدید به حساب می آید اما شاید بتوان گفت این اولین بار است که آمریکایی ها تهدیدی را مطرح می کنند که کم و بیش همه مردم ایران از آن حمایت می نمایند و خوشحال می باشند همه فرزندان مقامات ایرانی نه فقط از آمریکا بلکه از کل کشورهای غربی به ایران برگردند.
به هر حال وقتی ما در ایران باور داریم که آمریکا شیطان بزرگ است دلیلی ندارند فرزندان مقامات کشور ما با فرهنگ این کشور عجین شوند.
مخصوصا که حتی برخی از این افراد فرزندان و وابستگان شخصیت هایی هستند که خود بزرگترین مدعی های دشمنی با ایالات متحده و غرب هستند وهیچ دلیلی ندارد که فرزندان و وابستگان آنها در غرب زندگی کنند.
شاید بد نباشد حتی آقای برایان هوک توضیح دهند که چگونه فرزندان افرادی که دشمن ایالات متحده به حساب می آیند امروزه در آمریکا زندگی می کنند.
آیا به این دلیل نیست که ایالات متحده از طریق همین ها تلاش دارد مقامات ایرانی را تحت فشار کند و باج گیری کند.
یا اینکه برخی از اینها مانند مثلا آقای خاوری وفرزندانش ملیاردها دلار پولهای مردم ایران را با پولشویی وتخلفات مالی به ایالات متحده و غرب منتقل کرده اند.
زمانی که ایالات متحده، وقتی آقای اوباما رئیس جمهوری بود، مدت کوتاهی پس از توافق هسته ای محدودیت هایی برای سفر افرادی که به ایران سفر می کنند قرار داد باید همه مقاماتی که مدعی امکان بهبود رابطه با غرب و ایالات متحده می باشند، و فرزندانشان را به آنطرف آب فرستاده اند تا با فرهنگ غرب عجین شوند، متوجه می شدند که دشمنی غرب شخصی نیست بلکه ماجرای همان نیش عقرب است، واحتمالا اینها بخوبی در جریان بوده اند اما فکر می کردند که ماجرای خصومت آمریکا فقط برای مردم معمولی است نه برای آنها.
برخی اخبار حتی مدعی بود که متاسفانه بعضی از این افراد منافع ملی را فدای رابطه شخصی با مقامات خارجی کردند تا بلکه برای خود یا فرزندانشان یا وابستگانشان به نحوی یک ویزا و یا اقامت دریافت کنند و برخی حتی پول های کلانی را نیز از ایران خارج کردند و به آنور آب فرستاده اند تا اگر اتفاقی پیش آمد بتوانند سریع فرار کنند.
البته صحت و سقم چنین گزارش هایی معلوم نیست.
با این شرایط می توان گفت ملت ایران بسیار از وزارت امور خارجه آمریکا و آقای برایان هوک متشکر خواهد بود که همه این افراد را از آمریکا اخراج کنند و حتی اگر زور آمریکا برسد همه اینها را از همه کشورهای غربی نیز اخراج کنند.
حتی ملت ایران خیلی خوشحالتر خواهند بود که هرچه ایرانی است به سرزمین مادری برگردند و دیگر ایالات متحده و غرب از نخبه های ایرانی استفاده نکنند.
چه معنایی دارد که ایالات متحده و غرب اینهمه از فرزندان ما استفاده کنند و بهره ببرند و بعد با ایرانی ها اینگونه رفتار کنند و حتی به وابستگان ایرانی های مقیم در ایالات متحده ویزا ندهند تا در غم و شادی شریک فرزندانشان باشند؟
چند سال پیش با مرحوم "محمد اوز" نماینده سابق دفتر جمعيت سازمان ملل در تهران گپ میزدیم، ایشان اظهار می داشت بزرگترین ضرری که ایران می بیند این نیست که نمی تواند نفت بفروشد و یا اموالش مصادره می شود و یا… بلکه بزرگترین ضرر ایران از دست دادن مغز ها است.
ایشان اظهار می داشت بصورت میانگین هر کدام از این نخبه ها که شما از دست می دهید چیزی حدود بیست ملیون دلار ارزش دارند و مانند بذر درختی می باشند که بیش از بیست سال کشور شما کاشته و روی آن هزینه کرده و سرمایه گذاری کرده وحالا که به درخت محصول ده تبدیل شده دیگران مفت و مجانی می گیرند و میوه هایش را می چینند.
اگر آقای هوک لطف کنند و همه این نخبه های ایرانی را کنار فرزندان مقامات به ایران برگردانند ما ایرانی ها دعاگوی ایشان و رئیس جمهوری اش خواهیم بود.
امروزه طبق آمار و ارقام نخبه های ایرانی در ایالات متحده و کانادا و دیگر کشورهای غربی در بالاترین جایگاه های علمی و حتی تجاری و بازرگانی قرار دارند و برعکس مهاجرین بسیاری از کشورهای دیگر کمترین درصد بزهکاری در میان مهاجرین ایرانی به این کشورها می باشد.
ما که عرضه نداشتیم این نخبه ها را در سرزمین مادری نگه داریم شاید عدو شود سبب خیر و با بازگرداندن اینان به ایران ما بتوانیم از نخبه های خودمان بهره ببریم.
اگر هم پرزیدنت ترامپ لطف کنند و دستور العملی صادر کنند که این ایرانی ها مجبور شوند اموال خود را نیز با خود به ایران بازگردانند که دیگر نور علی نور می شود.
اصلا چه معنی دارد ما در این شرایط دشمنی با آمریکا و غرب قرار داشته باشیم و هفت ملیون ایرانی و یا ایرانی الاصل در آمریکا و کانادا زندگی کنند، مگر چند آمریکایی در ایران زندگی می کنند، همه شان مال ما، گویند مال بد بیخ ریش صاحب اش، همه اینها مال ما، حتی اگر هم روزی پشت به ما کرده باشند باز هم فرزندان ایران زمین می باشند و سرزمین مادری هیچوقت عشق و محبت خود را از فرزندانش دریغ نمی کند و همیشه آغوش اش برای فرزندان اش باز است.
شاید یک رویا بیش نباشد اما به هر حال همه چیز از یک رویا شروع می شود و امروزه شاید رویای همه ما ایرانی ها این است که شاهد ترافیک سنگین خروجی غرب به ایران زمین باشیم تا فرزندانمان به ایران برگردند، حال اینها می خواهند فرزندان مقامات باشند و یا فرزندان افراد معمولی.
