همه والدین در انتخاب نام فرزندشان دقت میکنند زیرا تاثیر نام بر شکلدهی شخصیت امری اثبات شده است, درحالیکه شاید به القابی که کودکمان را با آن صدامیزنیم دقت چندانی نداشته باشیم اما باید گفت صفاتی که ما فرزندمان را به آن میخوانیم نیز همانقدر تاثیرگذار است و ذهنیت او را از خودش شکل میدهد.
در یکی دو نسل گذشته شاید قد فرد یا رنگ پوست یا سایر ویژگی هایش علتی بود تا به او لقبی بدهند که حتی شاید بیشتر از نامش به آن صدایش میکردند اما به تدریج با آموزشهای تربیتی و خانوادگی, خانواده ها توانستند از این عادت غلط رهایی یابند.
به خانواده ها صرفا آموزش داده شد تا صفات مثبت و القاب زیبا را جایگزین کنند اما هنوز خیلیها نمیدانند برخی الفاظ زیبا میتوانند شخصیت نازیبا در کودک ایجاد کنند.
مثلا وقتی ما از کودک تعریف میکنیم و فقط از صفاتی چون زیبا, پرنسس و خوشگل استفاده میکنیم, برداشت کودک این است که همه تاکید والدین بر زیبایی کودک است و زمانی که او در بزرگسالی یا به هرعلتی حس زیبایی نکند هیچ ارزش دیگری در خود نمیشناسد و دچار بحران هویت میشود اما اگر به همان اندازه که صفت خوشگل را به دخترمان نسبت میدهیم صفت شجاع, مبتکر, باتربیت, خلاق, مهربان, هنرمند و…را هم استفاده کنیم او همه این ویژگی ها را جزیی از شخصیت خود میشناسد و چندبعدی رشد خواهد کرد.
این مساله در فضای مجازی سوژه کاربران شده و بسیاری ناراضی از صفات بدی هستند که در کودکی خانواده به آنها نسبت میداده اند. در یکی از پستها لیستی از صفات مثبتی پیشنهاد شده است که میتوان جایگزین صفات ظاهری کرد.
به گفته کاربران برخی از این صفات زیبا انقدر غریبه اند که استفاده از آن برای صدا زدن کودک حتی خنده دار به نظر میرسد و این مساله را نوعی ایراد تربیتی و فرهنگی دانسته اند. کاربران معتقدند این نوع صدازدن کودک باتاکید بر شخصیت زیبا خیلی بهتر از تاکید صرف بر ظاهر زیبا است. و به تدریج این خصوصیات مثبت را در آنها درونی سازی میکند.
