گزارش و تحلیل

گفت و گوی اختصاصی اسپوتنیک با آرش احمدی رکورد دار گینس

© Sputnik / آرش احمدی طیفکانیآرش احمدی طیفکانی
آرش احمدی طیفکانی - اسپوتنیک ایران
اشتراک
آرش احمدی‌ طیفکانی جوان ورزشکار مینابی با نگه داشتن توپ بر روی یک پا، رکورد جدیدی را در کتاب رکوردهای گینس به نام خود ثبت کرد.

آرش در سال 1366 و در شهر میناب یکی از شهرستان‌های شرقی استان هرمزگان واقع در جنوب ایران متولد شد. پدر وی از فوتبالیست های سابق این استان بود که سابقه حضور در اردوی تیم ملی فوتبال ایران هم دارد.
او از دوران کودکی به همراه پدر خود در زمین های فوتبال حضور داشت و به این رشته ورزشی علاقمند شد.
آرش فوتبال را به صورت حرفه دنبال می کرد و حتی در آستانه پیوستن به تیم امید استقلال تهران قرار داشت تا اینکه با یک مصدومیت ناخواسته مواجه شد و مجبور به کنار گذاشتن فوتبال شد.
آرش پس از کنار گذاشتن فوتبال و سپری کردن خدمت سربازی، با توجه به علاقه ای که به ورزش داشت، به ورزش های انفرادی روی آورد و چندین رکورد برای خود به ثبت رساند. این ورزشکار مینابی همچنین کتابی با عنوان "تاریخچه فوتبال میناب" را به قلم خو به چاپ رسانده است. وی علاوه بر ورزش در زمینه شعر نیز از استعداد ویژه ای برخوردار است.

گفتگوی اختصاصی آرش احمدی طیفکانی با خبرگزاری اسپوتنیک

آرش احمدی: من از حدود چهار سال پیش به صورت حرفه ای ثبت رکورد را شروع کردم. اولین رکورد من روپایی سرعتی بود که با 7738 روپایی در یک ساعت در ایران رتبه اول را کسب کردم.
در سال 1394 با ارسال ایمیل به مسئولان کتاب رکوردهای گینس برای ثبت رکورد نگه داشتن توپ بر روی سر درخواست دادم. برای اولین بار که برای ثبت رکورد اقدام کردم در حین انجام این رکورد ویدئو ارسالی برای مسئولان گینس برای چند ثانیه قطع شد. به مدت 6 ساعت تقریبا توانستم توپ را نگه دارم ولی به خاطر قطع شدن چند ثانیه ای مورد قبول مسئولان گینس قرار نگرفت.
سال 1395 مجددا تلاش کردم و با نگه‌ داشتن 8 ساعت و 42 دقیقه و 12 ثانیه توپ فوتبال به‌ صورت ثابت بر روی سر، رکورد جهان را که در اختیار یک ورزشکار سوئدی قرار داشت، بشکنم و به نام خودم ثبت کنم.
امسال هم با نگه داشتن توپ بر روی یک پا به مدت 1 ساعت و 23 دقیقه و 12 ثانیه این رکورد را که در اختیار ورزشکار آمریکایی بود، در کتاب رکوردهای گینس به نام خودم ثبت کنم. برای ثبت این رکورد مقررات خاصی وجود دارد، مسئولان گینس به من اعلام کردند که برای ثبت رکورد، علاوه بر تصویربرداری کامل، دو نفر وکیل پایه یک دادگستری، دو نفر لیسانس تربیت بدنی برای ثبت زمان و تماشاگرانی به عنوان شاهد باید حضور داشته باشند. این رکورد را در تاریخ 18 بهمن ماه سال جاری در پارک دانشجوی شهر میناب به ثبت رساندم. البته هنوز گواهی این رکورد به دست من نرسیده و در حال طی شدن مراحل ثبت این رکورد در کتاب گینس قرار دارد که ظرف مدت سه ماه برای من ارسال می شود.

تمرینات آمادگی برای ثبت رکورد

آرش احمدی: من در شرکت گاز به عنوان نگهبان مشغول کار هستم و از صبح تا غروب سر کار هستم و بعد از شیفت کاری تمریناتی را انجام می دهم. تمرین هایی که  انجام می دهم یک سری تمریناتی است که خودم ابداع کردم به این دلیل که این رشته ها و ثبت رکورد تمرین و مربی خاصی وجود ندارد و با تجربه شخصی از لحاظ فکری، ذهنی و آمادگی جسمانی برای ثبت رکورد آماده می شوم. تمرکز مهمترین عامل ثبت این رکوردها محسوب می شود و باید چندین سال بر روی تمرکز کار کرد.

خرسند از ثبت نام خود به عنوان یک ایرانی در کتاب گینس

آرش احمدی: من خیلی خوشحالم که پس از کلی سختی و از یک شهر کوچک و محروم به عنوان یک ایرانی توانستم چند تا رکورد جهانی ثبت کنم و حس بسیار خوبی از این اتفاقات همراه من است.
من اطمینان دارم که می توانم رکوردهای خیلی بیشتر و جدیدی را به نام خودم ثبت کنم. 

حمایت مسئولان 

آرش احمدی: مسئولان کلا حمایت چندانی انجام نداده اند و فقط بعد از ثبت رکورد فرماندار و مسئولان اداره ورزش جوانان میناب، یک دستگاه آبمیوه گیری و یک ربع سکه به من هدیه دادند. البته قول هایی هم در مورد جوایز نقدی از سوی فدراسیون ورزش های همگانی داده شد تا به امروز عملی نشده. به من قول هایی برای فعالیت در رشته تخصصی خودم داده شد، من با مدرک مربیگری و استعداد یابی فوتبال در رده نونهالان و چندین حکم جهانی به عنوان نگهبان کار می کنم و از استعدادی که دارم نمی توانم استفاده کنم.

مسابقات جام جهانی 2018 روسیه

آرش احمدی: رشته مورد علاقه من فوتبال هستش و قاعدتا بازی های تیم ملی ایران رو هم دنبال می کنم. با توجه به اینکه ایران یک مربی خوب و بزرگ مثل کارلوس کی روش و بازیکنهای جوان و با استعدادی که بیشتر در کشورهای خارجی بازی می کنند رو داره، من فکر می کنم ایران در این رقابتها موفق بشود و از گروه خودش صعود کند.

حرف آخر…

آرش احمدی: من در فکر ثبت رکورد نگه داشتن توپ بر روی بینی هستم و در آینده نزدیک این کار رکورد را خواهم زد و حرف آخر اینکه من خیلی دوست دارم با توجه به مدرک مربیگری و حکم های جهانی که دارم در اداره ورزش جوانان در رشته تخصصی خودم فعالیت کنم، چون من در یک شهر کوچک و محروم زندگی می کنم مسئولان توجه زیادی به ما ندارند و امیدوارم مسئولان در آینده حمایت بیشتری از ورزشکارهایی مثل من داشته باشند.  

می خواستم از پدر و مادرم و همچنین مربی های خودم، آقایان ابراهیم کریم آبادی و اسماعیل احمدی و سرکار خانم رویا وثوقی و همچنین آقای محسن رئیسی مدیر برنامه هام تشکر و قدردانی کنم که من رو در راه همراهی کردند و مشوق من بودند.

آرش در پایان یکی از سرودهای خود را به نام "آزادی" به خوانندگان خبرگزاری اسپوتنیک هدیه کرد. 

 

  • تردید دارم 
  • برای زندگی که آخرین حرفش مرگ است 
  • مرگ شرافت دارد 
  • مرگ آبرو دارد 
  • مرگ دلش می خواهد ظهر یک تابستان 
  • زیر مجسمه آزادی بنشیند 
  • و رهگذری خسته نیم نگاهی بیندازد و سکه ای از روی ترحم
  • من و مرگ هیچ نسبتی 
  • با یکدیگر نداریم 
  • ما هر دو آزادیم

 

 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала