گزارش و تحلیل

جاده زندگی و بوی مرگ در موصل

© Sputnik / Sarah Nureddinجاده زندگی و بوی مرگ در موصل
جاده زندگی و بوی مرگ در موصل - اسپوتنیک ایران
اشتراک
خبرنگار اسپوتنیک از موصل عراق گزارش می دهد که برای کسانی که مایل اند وارد این شهر شوند لازم است که از پاسگاه ها و هماهنگی های متعدد اسناد عبور کنند تا بتوانند به موصل آزاد شده از لوث تروریست ها برسند.

مصافت میان اربیل شکوفان و موصل ویران شده فقط 85 کیلومتر است. و برای اهالی محلی که از ترس جنگ فرار می کنند و یا به موصل زادبومی خود باز می گردند این جاده شاید طولانی ترین راه در عمرشان شده است.

پل پیروزی  

یک نظامی محافظ "پل پیروزی" صدا می زند: "عبور بسته است. همه بیستند!" این پل دو بخش موصل  شرقی و غربی — کرانه چپ و راست را متصل می کند و ساکنان محلی که این را می گویند حالا سعی می کنند خود را به خانه های خود در بخش غربی شهر برسانند. ساکنان شهر قدیم نیز مایلند به محله خود باز گردند. این بخش همین الآن از لوث داعشی ها آزاد شده است.

نظامی باز هم می گوید: "این پل برای ترمیم بسته است. عبور تمام شد. ما به بسیاری روزنامه نگاران اجازه ندادیم که آنجا بروند. ولی بعدا با لحنی امیدبخش می گوید: خوب برای شما یک کاری می کنیم". بعد از یکی — یک و نیم ساعت به ما راه می دهند.

بهتر است در حالت جنگ بسر برد تا گدایی کرد

اهالی موصل که در انتظار بازشدن پل بودند روز تمام در نزدیکی پاسگاه ایستادند. یکی از آنها لیلای 13 ساله از محله المیدان که نظامیان عراقی چند روز پیش آنرا از داعشی ها آزاد کردند گفت که شهر هنوز تماما آزاد نشده و ده ها گروه تروریستی در شهر باقی مانده  و مقاومت می کنند. لیلا گفت که پس از آن که ما در وسط رمضان (10 ژوئن) از آنجا فرار کردیم، من برای اولین بار خرابه های خانه سه طبقه خود را خواهم دید. مامانم پیشتر از من این پس مانده ها را دید.

مادرش که اسم خود را افشا نکرد، گفت که آنها در محله المیدان در خانه سه طبقه سکونت داشتند و این ساختمان با بمب های کارگذاشته شده در ماشین منفجر شد. این زن تصور ندارد که چطور بتواند بدون خانه خودش زندگی کند ولی می داند که این زندگی بهتر از سربردن در اردوگاه  آوارگان است. این زن افزود: "من چند روز پیش آنجا بودم و خانه ای را دیدم که کاملا ویران شده بود در نزدیکی آن اسکلت های ماشین های سوخته قرار دارند. ولی بهتر است در حالت جنگ زیست تا گدایی کرد و در فکر غذا برای خود و کودکان بود".

این زن تعریف کرد که هنگامی همراه با خانواده از موصل فرار کرد که شهر زیر کنترل داعشی ها بود و برایشان 10 دقیقه وقت دادند و سپس ماشین ها را منفجر کردند. مردان، زنان و کودکان با لباسی که تن داشتند از خانه با عجله بیرون رفتند. ما بسوی نظامیان عراقی فرار کردیم و بعد از چندی صدای انفجارهای شدید به گوشمان رسید. خانه ها و همه چیزمان را منفجر کردند.

© Sputnik / Sarah Nureddinجاده زندگی و بوی مرگ در موصل
جاده زندگی و بوی مرگ در موصل  - اسپوتنیک ایران
جاده زندگی و بوی مرگ در موصل

 

کرایه 500 دلاری

نجات دادن جان فرزندان خود نصف کار است. کسانی که خانه های خود را از دست دادند باید هر طوری شده زندگی خود را سر و سامان بدهند. حد اقل بصورت موقت. و از جایی کمک نمی رسد.

زنی از محله الشیفا  که خود را حاجه رحما معرفی کرده می گوید: "از شما ها روزنامنگاران تمنا می کنم به افرادی که در "کرانه راست" زندگی می کنند بگویید از ما بابت کرایه خانه سه اسکناس یا پنج اسکناس یعنی 300 و 500 دلار را نطلبند. ما همه چیز را در خانه های خود ول کردیم که منفجر شدند.

حالا این زن همراه با دختران خود و چند تن از همسایگان به زحمت در یک اتاقی زندگی می کند که امام مسجد محلی به آنها داده است. این زن گفت: "ما پول کرایه نداریم و به زحمت همه در یک اتاق زندگی می کنیم ولی قرض و تحقیر را تحمل نمی کنیم".

کرانه راست

بلاخره به ما اجازه می دهند که از پل رد شده و به کرانه راست موصل برویم. در برابر چشمانمان محله ای قرار می گیرد که از بیخ و بن ویران شده است. جاده ای بدون آسفالت به پاسگاه اول منتهی می شود. این، پاسگاه بسیج مردمی عراق است. در پشت سر آن یک ساختمان بزرگ ویران شده قرار دارد که به قلعه قدیمی محاصره شده شباهت دارد. بالای آن پرچم عراق نصب شده که از قرار معلوم همین چندی پیش به جای پرچم سیاه "خلافت" برقرار شده است.

در هر دو طرف جاده حتی یک ساختمانی یافت نمی شود که تیراندزی یا بمباران را ندیده باشد. ظاهرا ارتش عراق با کاربرد نیروی زیاد توانسته است داعشی ها را از شهر بیرون براند.

مثل سابق صدا های تیراندازی در شهر بگوش می رسد و بر فراز موصل زبانه های دود بلند می شود. پلیس هشدار می دهد که بهتر است مردم، شهر را ترک کنند زیرا عملیات تصفیه هنوز تمام و کمال انجام نشده است.

می گوید که بروی دیوارهای خانه ها نوشته هایی دیده می شوند که بسیجی های طرفدار ارتش عراق باقی گذاشتند. آنها اسامی رزمندگان و یا ساده  نوشته هایی از قبیل "ما اینجا بودیم" می باشند.

بوی مرگ

زنی تقریبا 40 ساله در نزدیکی گودالی عظیمی از آبهای گندیده رد شد و گفت: "برای زندگی هیچ چی نیست نه برق نه آب. خانه ها ویران شدند و آنجا در ویرانه ها تا بحال هم جسد های داعشی ها قرار دارند.

یک مرد مسن بر آن است که حالا اجساد برداشته نشده در حکم خطر برای افراد زنده است. او گفت: "ما نمی دانیم آنها را چطور بیرون بکشیم بدون اینکه خودمان به مرضی آلوده نشویم".

خالد غانم که در نزدیکی خانه همسایه خود ایستاده که در آنجا جسد یک داعشی قرار دارد. این فرد داعش هنگام هجوم پلیس عراق کشته شد. خالد تعریف می کند که تروریست ها در این خانه موضع گرفتند و در آن زمان صاحب خانه با خانواده خود در آنجا بود. خالد گفت: "نبرد چند ساعت طول کشید و سرانجام پلیس این ساختمان را تصرف کرد. بوی جسد بعد از چند روز ظاهر شد و ساکنان تصمیم گرفتند که اجساد را بر داشته و خاکسپاری کنند ولی نمی رسند همه کشته شدگان را دفن کنند". 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала