گزارش و تحلیل

ایرانی های آفریقایی تبار از کجا آمده و ساکن کدام منطقه هستند؟

© Photo / نوید قویدل نوید قویدل
نوید قویدل - اسپوتنیک ایران
اشتراک
نوید قویدل یکی از ایرانیان آفریقایی تبار که یک رگ آفریقایی دارد و به نوازندگی ساز بومی همچنین آشپزی حرفه ای اشتغال دارد، به دلیل علاقمندی خبرگزاری اسپوتنیک به موضوع (Afro- Iranian) و پس از مدتها جستجو برای یافتن افرادی از این تبار به گفتگو با خبرگزاری اسپوتنیک پرداخت.

خبرگزاری اسپوتنیک- وی درباره نژاد آفریقایی خود اینگونه توضیح می دهد: از طرف مادری آفریقایی هستم و اقوام مادری من اهل منطقه خودمختار «زنجبار» در آفریقای شرقی هستند که به جنوب ایران مهاجرت نمودند، البته «زنجبار» تلفظ عربی «زنگبار» است.
اجداد ما از مهاجرین قبیله «سره مره» در زنجبار بودند و ساکنین این قبیله اغلب به پیشه نجاری اشتغال داشتند، جد مادر من به نام «اوستا قنبر سره مره» برای بهبود و توسعه حرفه خود به جنوب ایران مهاجرت کردند و به این ترتیب ما ساکن ایران شدیم. در واقع اگر بخواهم نسب خود را به صورت زنجیره وار بیان کنم به این ترتیب می شود: آسیه بنت غلام، غلام ابن قنبر، قنبر ابن مبروک، مبروک ابن سره مره. متاسفانه اخبار بیشتری در اختیار ما قرار نگرفته که به طور دقیق بتوانیم اجداد خود را شناسایی کنیم، اما همین اندازه تحقیقات توسط برادرم صورت گرفته و گفته اند که حتی هنوز خانه و محل زندگی اجداد ما در آفریقا وجود دارد.

بسیاری از آفریقایی ها به عنوان برده وارد ایران شدند، اما اجداد من نوازنده موسیقی های محلی و نجار پیشه هستند. از سویی این افراد غالبا مسلمان بوده اگرچه گرایشات، آداب و رسوم آفریقایی هم داشتند، اینطور که اخبار سینه به سینه بدست ما رسیده اقوام من نیز از مسلمانان آفریقا بودند.
Жительница общежития для иностранцев в Великом Новгороде - اسپوتنیک ایران
آفریقایی – ایرانیانی که دنیا وجود آنان را باور نداشت (+عکس، ویدیو)
دورگه های ایرانی- آفریقایی یک موسیقی به نام «لیوا» که نوعی از اجرای موسیقی محلی بندری است و از موسیقی آفریقای شرقی به ویژه کرانه‌های زنجبار متأثر شده و میان مردم جنوب مرسوم شده و اجرای لیوا اغلب در فضای باز انجام می شود. از آنجایی که سیاهان به صورت قبیله ای زندگی می کردند، معمولا هر قبلیه برای خودش مراسم اجرای لیوا و جشن و شادی خودشان را برگزار می کردند.
اگرچه اکنون طرز زندگی قبیله ای کمرنگ شده اما هنوز فرزندان این قبیله نشین ها هستند، مثلا اهالی قبیله «بابا حبیب» یا قبیله «اولابندری» که بزرگ قبیله آنها فردی به نام «بابا محبوب» است. طبیعتا هر کدام از این قبیله ها نیز حرفه و کار مخصوص خودشان مثلا دریانوردی، نجاری، آهنگری، دباغی و از این دست پیشه ها و البته سبک موسیقی خاص خود را داشتند. حال در این میان گاهی ساکنین قبیله ها در برخی مناسبت و مراسمها با یکدیگر مشارکت داشتند.

در نهایت چهار قبیله در محله سیاهان بندرعباس باقی ماند، اما همین چهار قبیله هم با یکدیگر عهد و پیمان بسته و یک قبیله واحد تشکیل دادند. در کل می خواهم بگویم اتحادیه یا انجمن به معنای مرسوم آن وجود نداشت، اگر هم اتحادیه ای بود به ترتیبی که توضیح دادم شکل گرفت و عمده ترین نماد اتحاد هم از طریق ازدواج و موسیقی مشترک به چشم می خورد.
در حال حاضر، یک ته فرهنگی مانند همان موسیقی لیوا باقی مانده که به صورت جمعی اجرا می گردد و البته ازدواجهای بیشتری میان آنها صورت گرفته، اما از تعصبات قبیله ای مانند گذشته دیگر خبری نیست.

 

 

نوار خبری
0
loader
بحث و گفتگو
Заголовок открываемого материала