وقتی ترک ها اقدام به هدف قرار دادن جنگنده روسی بر فراز سوریه نمودند همه توقع داشتند که روسیه با ترکیه وارد جنگ شود یا حد اقل یکی دو هواپیمای ترکیه را سرنگون کند تا تلافی کرده باشد و دل مردم عصبانی روس را خنک کند، اما مشاهده کردیم که پرزیدنت پوتین کاری را با ترکیه کرد که این کشور در نهایت به دست و پایش افتاد و در نهایت خواسته روسیه برآورده شد و به جای اینکه جنگی برپا شود روسیه توانست ترکیه را به سمت تلاش برای تعامل و عذر خواهی پیش ببرد.
نمی توان انکار کرد که روسیه در این موارد مدیون مراکز مطالعاتی خود می باشد که مطالعاتی بسیار دقیق و مستدل انجام داده اند تا وقت مبادا رهبران این کشور بتوانند تصمیم مناسب را برای برخورد با طرف مقابل اتخاذ نمایند اما مهم ترین مساله در این شرایط داشتن رهبری که بتواند با استفاده از این داده ها تصمیم مناسب را اتخاذ کند بسیار مهم است.
بسیاری از رهبران جهان از مراکز مطالعاتی در کشورهای خود برخوردار می باشند اما این مراکز مطالعاتی یک دکور بیش نیستند و در موارد مختلف تصمیماتی را می گیرند که در نهایت به ضرر کشورشان تمام می شود.
خیلی ها سیاست را به بازی شطرنج تشبیه می کنند و بسیاری از سیاستمداران معمولا برای رسیدن به اهداف خود کارهایی را می کنند که شاید برای عموم مردم قابل هضم نباشد.
کتاب هایی مانند کتاب شاهزاده (PRINCE) مربوط به ماکیاولی (در ایران با عنوان شهریار ترجمه شده) توسط سیاستمداران به این دلیل منع می شود که پشت پرده های سیاست را عیان می کند و خواننده آن متوجه می شود که سیاستمداران همانگونه که در بازی شطرنج ممکن است سربازی را جلو بیاندازند تا رخ و یا وزیر شما را بگیرند در سیاست ممکن است مثلا هواپیمای شما را سرنگون کنند تا شما را وادار به واکنشی کنند که در نهایت به ضرر شما باشد.
مثلا سیاست مداران ممکن است حتی زمینه را فراهم کنند تا تروریست ها در کشورشان عملیات تروریستی انجام دهند و بعد توجیهی برای تلافی آن و حمله به کشورهای دیگر داشته باشند، امری که امروزه دیگر به نوعی بازی رو باز تبدیل شده ولی متاسفانه هنوز شاهد آن می باشیم.
بسیاری از رهبران جهان از مراکز مطالعاتی در کشورهای خود برخوردار می باشند اما این مراکز مطالعاتی یک دکور بیش نیستند و در موارد مختلف تصمیماتی را می گیرند که در نهایت به ضرر کشورشان تمام می شود.
خیلی ها سیاست را به بازی شطرنج تشبیه می کنند و بسیاری از سیاستمداران معمولا برای رسیدن به اهداف خود کارهایی را می کنند که شاید برای عموم مردم قابل هضم نباشد.
کتاب هایی مانند کتاب شاهزاده (PRINCE) مربوط به ماکیاولی (در ایران با عنوان شهریار ترجمه شده) توسط سیاستمداران به این دلیل منع می شود که پشت پرده های سیاست را عیان می کند و خواننده آن متوجه می شود که سیاستمداران همانگونه که در بازی شطرنج ممکن است سربازی را جلو بیاندازند تا رخ و یا وزیر شما را بگیرند در سیاست ممکن است مثلا هواپیمای شما را سرنگون کنند تا شما را وادار به واکنشی کنند که در نهایت به ضرر شما باشد.
مثلا سیاست مداران ممکن است حتی زمینه را فراهم کنند تا تروریست ها در کشورشان عملیات تروریستی انجام دهند و بعد توجیهی برای تلافی آن و حمله به کشورهای دیگر داشته باشند، امری که امروزه دیگر به نوعی بازی رو باز تبدیل شده ولی متاسفانه هنوز شاهد آن می باشیم.
وقتی آقای اوباما اقدام به اخراج ده ها دیپلمات روس می نماید قطعا متصور است که روسیه نیز به تلافی این رفتار تعداد مشابهی دیپلمات آمریکایی را اخراج خواهد کرد و شرایط سیاسی دو کشور به حدی بحرانی خواهد شد تا رئیس جمهوری بعدی یعنی دونالد ترامپ زمانی پای خود را به کاخ سفید بگذارد که دو کشور در تضاد سیاسی قرار دارند و دست و پایش بسته باشد.
قطعا تصمیم رئیس جمهوری ایالات متحده اینقدر خام نبوده که مساله به اخراج دیپلمات ها ختم شود و هدف آن کشاندن ماجرا به کنگره و تصویب قوانینی که دست و پای رئیس جمهوری بعدی را خواهد بست بوده چون بخوبی می داند اگر فقط بحث به اخراج دیپلمات ها باشد با پایان دوره ریاست جمهوری اش و شروع دوره رئیس جمهوری بعدی ماجرا بر خواهد گشت و رئیس جمهوری بعدی می تواند همه خط خطی های مدادی اوباما را پاک کند.
بحثی که اینجا بسیار تامل بر انگیز است واکنش غیر مترقبه موسکو و شخص آقای پوتین بود که کاری کرد طرف مقابل بقول هموطنان آذری ما "آچمز" شود.
قطعا تصمیم رئیس جمهوری ایالات متحده اینقدر خام نبوده که مساله به اخراج دیپلمات ها ختم شود و هدف آن کشاندن ماجرا به کنگره و تصویب قوانینی که دست و پای رئیس جمهوری بعدی را خواهد بست بوده چون بخوبی می داند اگر فقط بحث به اخراج دیپلمات ها باشد با پایان دوره ریاست جمهوری اش و شروع دوره رئیس جمهوری بعدی ماجرا بر خواهد گشت و رئیس جمهوری بعدی می تواند همه خط خطی های مدادی اوباما را پاک کند.
بحثی که اینجا بسیار تامل بر انگیز است واکنش غیر مترقبه موسکو و شخص آقای پوتین بود که کاری کرد طرف مقابل بقول هموطنان آذری ما "آچمز" شود.
بر عکس تصور آقای اوباما روسیه ماجرا را نه فقط به سمت تنش نکشاند بلکه با رفتاری کاملا تدبیرگرانه نشان داد دست طرف مقابل را خوانده و حاضر نیست وارد بازی او شود.
عملا با این رفتار همانند رفتارهای قبلی خود آقای پوتین نشان داد که نه فقط به طرف مقابل اجازه نمی دهد روسیه را به بازی بگیرد بلکه خود یک بازی ساز حرفه ای است که دیگران را به بازی می گیرد و امروزه این دولت ایالات متحده است که مجبور شده تاکتیک خود را برای بازی در چهارچوب ترسیمی پوتین تغییر دهد.
از ماجرای اوکراین و سوریه گرفته تا ماجرای ترکیه و ایالات متحده آقای پوتین نشان داده که تز های جدیدی در سیاست بین المللی دارد و این تز ها می تواند درسی برای همه افرادی که در سیاست می خواهند فعالیت کنند باشد.
بد نیست این تز ها از این پس با نام "سیاست پوتین" ی عنوان شود و سیاستمداران دیگر کشورها از آن استفاده کنند تا معادلات سیاسی قدیمی را بر هم زنند.
عملا با این رفتار همانند رفتارهای قبلی خود آقای پوتین نشان داد که نه فقط به طرف مقابل اجازه نمی دهد روسیه را به بازی بگیرد بلکه خود یک بازی ساز حرفه ای است که دیگران را به بازی می گیرد و امروزه این دولت ایالات متحده است که مجبور شده تاکتیک خود را برای بازی در چهارچوب ترسیمی پوتین تغییر دهد.
از ماجرای اوکراین و سوریه گرفته تا ماجرای ترکیه و ایالات متحده آقای پوتین نشان داده که تز های جدیدی در سیاست بین المللی دارد و این تز ها می تواند درسی برای همه افرادی که در سیاست می خواهند فعالیت کنند باشد.
بد نیست این تز ها از این پس با نام "سیاست پوتین" ی عنوان شود و سیاستمداران دیگر کشورها از آن استفاده کنند تا معادلات سیاسی قدیمی را بر هم زنند.
