این سؤال مطرح شد که «آیا آمریکا پس از فروپاشی اتحاد شوروی توانسته است نقش قدرت پیشتاز در جهان را ایفا کند». تنها 24 درصد آلمانی ها و 35 درصد فرانسوی‌ها و 42 درصد ایتالیایی ها گفتند: بله. 10 درصد فرانسوی ها و 7 درصد از آلمانی ها و همین تعداد از ایتالیایی ها نتوانستند جواب مشخصی بدهند.
گفتنی است 8 دسامبر 1991 در محل اقامتگاه دولت بلاروس در ویسکولی واقع در بلاوژسکایا پوشچا، سران روسیه، بلاروس و اوکراین جمع شده و در باره تاسیس اتحادیه کشور های مشترک المنافع به توافق رسیدند.
آلکسی پیلکو مدیر مرکز مخابرات اوراسیا بر آن است که اروپاییان از پیشتازی آمریکا خسته شدند. وی چنین گفت:
«وقتی «جنگ سرد» تمام شد در این باره که آمریکا با موفقیتی که اتفاقاً نصیب آن شد چکار کند توقعات زیادی بود. آمریکا در آن جنگ پیروز نشد فقط طوری شد که طرف دیگر داوطلبانه جنگ را قطع کرد. در محافل حاکم آمریکا و اروپا می‌گفتند که آمریکا در این موقعیت دیگر نقش رهبر و ژاندارم جهانی را ایفا نخواهد کرد و به انزواگرایی رو خواهد آورد، ولی آمریکا سمت دیگری را در پیش گرفت. در سال‌های نود رهبری آمریکا در اروپا بی چون و چرا بود و نخبگان و اکثر اهالی کشور های اروپایی از رهبری آمریکا استقبال کردند. ولی در سال‌های صفر وضع عوض شد. آمریکایی ها در خارج از کشور به ماجراجویی های متعدد دست زده و دچار بحران اقتصادی شدند و روند جهانی شدن هم دستخوش بحران شد. اروپاییان از این اوضاع خسته شدند».
به عقیده این کارشناس روس، ساکنان کشور های اروپایی دیگر مایل نیستند در طرح های ژئوپلیتیک و بلندپروازی های آمریکا شرکت کنند. وی گفت:
«آنها می‌خواهند که سطح زندگیشان مثل سال‌های نود بالا برود و زندگیشان امن و امان باشد. اروپایی‌ها از سیل آوارگان و افت سطح زندگی و شرکت یگان های اروپایی در عملیات دارای فینال مشکوک خسته شدند».
