در امریکا خیلی مواقع کارزار انتخاباتی را بین نامزد لیبرال و نامزد حزب محافظه کار برگزار می کنند. نقش محافظه کاران و طرفداران حزب سیاسی حاکم معمولا توسط نمایندگان حزب جمهوری خواه عقب راده می شوند. در عین حال حزب حاکم وطن پرست معمولا در پشت تریبون خود از مواضع تجاوزکارانه و خصومت آشکار خود را روسیه سخن می گوید. در واقع، تجربه نشان داده است که لیبرال ها در مسایل بین الملل می توانند شاهین های بزرگتری به نسبت محافظه کاران باشند. ترامپ توانست مردم را متقاعد نماید که سیاست مرسوم روس هراسی و لفاظی های نخبگان امریکا به بن بست می رسد. ضمن اینکه هیچ توضیح عقلانی برای تبیین این سیاست وجود ندارد و از واقعیات نیز نشات نگرفته است. این سیاست فقط خصومت ایدئولوژیک و نفرت لیبرال ها است. پیشتر، نخبگان غربی با کمونیسم دشمنی می کردند و امروز که کمونیسم در روسیه وجود ندارد، ایده جهانی سازی، یکسان سازی و استراتژی ملی، نژادی و جنسی و هویتی در دستور کار روز است که لیبرال ها برای تحقق آن تلاش می کنند. به همین خاطر روسیه برای آنها به دشمن شماره یک تبدیل شده است. البته ترامپ و طرفدارانش نشان داده اند که مفهوم وطن پرسی امریکایی و روس هراسی مترادف نیستند. مساله اینجاست که در طول ده ها سال، منافع امریکایی همان منافع مقامات حاکم در امریکا و سرمایه بزرگی بوده است که امروز فراملیتی شده است. ترامپ انتخاب دقیق خود را به نفع تولیدات ملی کرده است. به این ترتیب، او جهانی سازی را در بخشی از کره زمین به چالش کشید که همیشه خود را لکوموتیو این فرایند قلمداد می کرد. این حرکت بدان معنا است که ترامپ مجبور است با طبقه تاجر دربیفتد و آینده امریکا و تمام دنیا به آنها وابسته است.
جهانبینی لیبرال در حقیقت توجیه ایدئولوژیک پروسه جهانی سازی است. با این توجیه برای آزادی و رهایی مردم سخن می گویند و در عمل جنگی واقعی با ادیان و انواع جهانبینی مهمتر از فرد و فردگرایی به راه انداخته اند. حاکمیت طولانی مدت ایدئولوژی لیبرال چپ گرا منجر به این شد که امریکا به حاشیه برود و طرفداران ایده مولتی کالچرالیسم (تنوع فرهنگی)، فمینیسم، انحرافات جنسی و مهاجرت غیرقابل کنترل در مرکز قرار بگیرند. حکومت امریکا با ایده های لیبرالیسم سعی دارد این جهانبینی را از طریق تهاجم فرهنگی به همه دنیا گسترش بدهد. از طریق سینمای هالیوودی، نمایش های طنز، مد، برنامه های آموزشی و غیره و یا حتی به زور و با تحمیل الگوهای زندگی مورد تایید به جوامع دیگر و دیکتاتور اعلام کردن یک رژیم یا به زور سرنگون کردن رژیم و یا حتی تهاجم نظامی مستقیم و قربانی کردن انسان ها. با به قدرت رسیدن دونالد ترامپ این سیاست تجاوزکارانه خاتمه پیدا خواهد کد. ترامپ پیشنهاد می کند روی مسایل داخلی امریکا متمرکز شوند، زیرا تعداد این مشکلات به اندازه کافی زیاد است. طرفداران ترامپ کسانی هستند که فهمیده اند امروز وطن پرستی واقعی به معنای تحمیل الگوهای خود نیست، بلکه ارزش های لیبرال است و وطن پرستی به معنای برقراری نظم در خانه خود، ایجاد فضای کار، متوقف کردن مهاجرت غیرقابل کنترل و دفاع از ارزش های سنتی خود است.
به همین خاطر پیروزی ترامپ به معنای پیروزی امریکای سنتی و محافظه کار است. این پیروزی مردمی است که به تاریخ و فرهنگ اصیل خود افتخار می کنند و در عین حال به دیگران احترام گذاشته و مدل های توسعه خود را به آنها تحمیل نمی کنند. این راهکار کاملا سنجیده و عقلانی است. این راهکار در جهت مخالف آتش افروزی مستقیم و یا اطلاعتی اردوگاه هیلاری کلینتون است. سیاست ترامپ هوای تازه ای برای امریکا و تمام دنیا است که از سیاست های تجاوزکارانه امریکا خسته شده اند. اگر سیاست های ترامپ به تحقق بپیوندند، می توان انتظار داشت که تحرم ها از روسیه برداشته شده و دست حمایت از پشت رادیکال های خاورمیانه برداشته شود، می توان انتظار داشت که مناسبات امریکا با دیگر کشورها از جمله ایران و روسیه با حفظ حقوق برابر و سود دوجانبه خواهد بود و تهاجم ناتو پایان خواهد گرفت. خواست ترامپ برای تمرکز بر مسایل داخلی به معنای منزوی شدن امریکا نیست، بلکه با اعتبار و وجهه امریکا در دنیا، شرایط به شدت تغییر خواهد کرد. کشورهایی که امروز دستخوش ناآرامی و بی ثباتی شده اند، می توانند به شریک خوبی برای امریکا تبدیل شوند و بی شک این مساله به برقراری ثبات در تمام دنیا کمک خواهد کرد.
ادامه دارد…
