سئول و واشنگتن آمادگی خود را برای گفتگو با کره شمالی در مساله غیرهسته ای کردن این کشور اعلام کردند. اما آیا پیونگ یانگ تمایلی به این کار دارد؟ آندره ایوانوف کارشناس ارشد دانشگاه روابط بین الملل در گفتگو با رادیو می گوید:
کره شمالی هم اکنون بیش از هر زمان دیگر نیاز به خروج از انزوای بین المللی دارد. طبق شواهد موجود، کره شمالی بازنگری های ساختاری خود را در حوزه اقتصاد فعال کرده و عملا به سمت کاپیتالیسم خصوصی — دولتی می رود. به همین خاطر این کشور نیاز به توسعه روابط بین المللی خود دارد.
شرط برداشتن تحریم های امریکا از کره شمالی، قطع کامل برنامه های اتمی پیونگ یانگ است. باراک اوباما رییس جمهور امریکا شب گذشته در پایان مذاکرات خود با پاک کین هِ اظهار کرد که امریکا و کره جنوبی هیچ گاه با کره شمالی به عنوان یک دولت هسته ای موافقت نمی کند. البته روسیه نیز تمایلی به حضور کره شمالی هسته ای ندارد. اما باید کمی واقع گرا بود. سیاست های امریکا باعث شد که پیونگ یانگ از معاهده عدم گسترش سلاح های هسته ای خارج شده و به کار ساخت سلاح هسته ای روی بیاورد. کره شمالی حتی چندین مرتبه آزمایشات هسته ای پلوتونی انجام داد. این اتفاقات در طول چند سال رخ داده. ابتدای سال 2000 میلادی زمانی که پیونگ یانگ مناسبات خود را با سئول و کشورهای بروکسل برقرار ساخت، با شروع بازنگری های ساختاری اقتصادی موافقت کرد و منتظر انجام وعده های کنسرسیوم انرژی غرب برای فروش راکتورهای آب سبک شد تا در مقابل زیر نظر آژانس بین المللی انرژِ تمام برنامه های هسته ای پلوتونی خود را تحویل دهد. اما واشنگتن به طور غیرمنتظره ای کره شمالی را متهم به استفاده از برنامه اورانیوم با اهداف محرمانه نظامی کرد. فروش راکتورها لغو شد و کره شمالی هم بازرسان را از کشور بیرون کرد و برنامه پلوتونیوم را دوباره از سر گرفت. با این حال، درب های گفتگو را باز گذاشت و بر همین اساس گفتگوهای شش جانبه روی مساله هسته ای کره شمالی آغاز شد. این کار یک فرصت بسیار خوب برای بازگرداندن کره شمالی به قرارداد عدم گسترش سلاح هسته ای بود. اما در هر مرحله، به محض اینکه توافقاتی حاصل می شد، امریکایی ها اتهامات جدید و خواست هیا جدیدی طرح می کردند. این مساله تمایل به توافق را در کره شمالی از بین برد. کره شمالی متوجه شد که نباید انتظار بازی صادقانه از امریکا داشت. به این ترتیب، کره شمالی چند آزمایش هسته ای انجام داد. پس از اولین آزمایش، یک مقام ارشد کره جنوبی از وزارت خارجه اعتراض کرد که امریکا هیچ سندی برای متهم کردن کره شمالی به استفاده از برنامه اورانیوم نداشته، اما با این کار شرایط را متشنج ساخته است. پس برای چه مساله خروج کره شمالی از انزوای بین المللی را به جریان انداخته و بعد به چالش کشیدند؟ به اعتقاد کارشناسان چینی، واشنگتن نمی خواست که مناسبات کره شمالی با کره جنوبی و اروپا بدون حضور مستقیم امریکا بهبود یابد.
در شرایط کنونی امریکا کنترل خود را بر خاورمیانه و احتمالا بر اوکراین از دست می دهد، پس می خواهد اوضاع را در کره شمالی تحت کنترل بگیرد. برای این کار باید کره شمالی را ابتدا به معاهده جهانی برگرداند و بعد مذاکرات طبق خواست امریکا و با شرایط او پیش برود. شرایط امریکا بسیار ساده هستند: کره شمالی باید مجددا برنامه هسته ای خود را راکد سازد و سلاح های هسته ای خود را نابود کند. خواسته امریکا در ظاهر قانونی است. اما در کنار آن عدالت هم وجود دارد. کره شمالی از امریکا تضمین می خواهد که پس از قطع برنامه هسته ای و از بین بردن سلاح ها، جریان عراق و لیبی را پیدا نکند. اما امریکایی ها نمی خواهند به کره شمالی تضمینی برای امنیت بدهند. آیا آنها اینقدر ساده لوح هستند که فکر می کنند کره شمالی ها ساده لوحانه شراط را می پذیرند؟ یا این که امریکایی ها اصلا به دنبال خلع سلاح کره شمالی نیستند؟ احتمالا گزینه دوم صحیح است. روشن است که سلاح هسته ای کره شمالی هنوز کاملا آماده نیست و تهدیدی برای امنیت امریکا به حساب نمی آید. امریکا با سرو صدا درباره تهدید هسته ای از سوی کره شمالی، می خواهد بهانه ای برای تقویت حضور نظامی خود در منطقه آسیا اقیانوسیه و استقرار سیستم ضد موشکی به دست بیاورد. این سیستم هم علیه کره شمالی نیست بلکه هدف آن چین و روسیه است. با این اوصاف، باید دانست که آرزوی خلع سلاح هسته ای کره شمالی چه هدفی را دنبال می کند؟
