چند سال پیش بسیاری از متخصصان و دانشمندان شواهدی ارائه دادند که بر طبق آنها در سال 2015 میلادی دوره یخبندان فرا خواهد رسید. اما فعلا اینگونه پیش بینی ها هرازگاهی در نشریات علمی و نزدیک به علمی ظاهر می شوند.
کارمندان آژانس ملی پژوهش های دریایی ژاپن اعلام کردند: دمای آب در دریای گرینلند نشانگر آن است که نیمکره شمالی آخرین سیکل گرم شدن خود را طی می کند که در سال 1980 میلادی آغاز شد. بسیاری از متخصصان شروع به اثبات نظریات خود کردند: در قرون وسطی یخبندان جهان شمول در پی گرم شدن اقلیم فرا رسید — دوره کوچک یخبندان. در سال 1621 تنگه بوسفر یخ زد و در سال 1709 دریای ادریاتیک یخ زد. بر رودهای «تایمز» و دونای» سورتمه سواری و اسکیت بازی می کردند. لندن در برف غرق شده بود. در روسیه عملا سه سال پی در پی (در سالهای 1601، 1602 و 1604) در ماه ژوئیه سرمای شدید غوغا می کرد. امروزه سناریوی مشابهی را می توان به عنوان پیشرفت واقعی حوادث درنظر گرفت.
آلکسی کارنائوخوف فیزیک — تئوریک در این باره گفت: گرم شدن اقلیم که اکنون جریان دارد و می تواند به مرحله غیر قابل بازگشت خود با پیامد های غم انگیزی برای بشریت بیانجامد در آینده نزدیک ممکن است به دوره نوبتی یخبندان منتهی شود. به نظر می رسد که گرم شدن اقلیم باعث آب شدن یخ های گرینلند خواهد شد و می تواند باعث شیرینی آب اقیانوس منجمد شمالی و آتلانتیک شمالی شود. در نتیجه کیفیت جریان های آتلانتیک شمالی تغییر خواهد کرد. اکنون جریان « لابرادور» بین گرینلند و کانادا در جهت گلف استریم وجود دارد که ظرفیت آب آن کمتر است و از اینرو براحتی می تواند زیر آب گلف استریم جریان یابد و مانعی برای گرم شدن اروپا نباشد. اما با افزایش مقدار آب شیرین در این جریان ، این رود می تواند با گلف استریم برخورد کند و آن را به جنوب براند و مانع از گرم شدن نیمکره شمالی شود. در این جا، اروپا و تا حد زیادی آمریکای شمالی آسیب خواهند دید. روسیه نیز باید نگران چنین تغییری باشد. کاهش دما در نتیجه سرد شدن گلف استریم می تواند حدود 20 درجه در اروپا باشد.
تحقیقات اخیر، متخصصان را به این نتیجه رساند که تأثیر گلخانه ای یک نظریه نوبتی نیست و واقعیت محض است. اما همه با این امر موافق نیستند که عامل انسانی و یا تأثیر صنعتی دلیل اصلی تأثیر گلخانه ای بر طبیعت است.
آلکسی کارنائوخوف در این باره گفت: احتمالا در دوران گذشته بر اثر سقوط سنگ های آسمانی فجایع کوچک گلخانه ای بروز کردند که در نتیجه دایناسورها نابود شدند. از اینرو تغییرات آب و هوایی — نه یخبندان بلکه گرم شدن اقلیم — مهمترین خطر است. نقض تعادل شیمیایی که در سیاره زمین شکل گرفته است تأثیر گذار است. گذار گرم شدن اقلیم به فاز غیر قابل بازگشت را من فاجعه گلخانه ای می نامم. همانا تغییرات آب و هوایی می تواند باعث آن شود که سیاره زمین شبیه سیاره ناهید شود و زندگی بر سطح چنین سیاره ای برای انسان غیرممکن خواهد بود.
اما نباید فراموش کرد که بشریت هم اکنون نیز با مسائلی روبرو می شود که بر اثر عوامل طبیعی بروز کرده اند و عواقب آن غیر منتظره بودند. یکی از این نمونه ها را می توان حادثه نیروگاه اتمی « فوکوشیما » دانست.
سرگی ماسکالِف رئیس پروژه « فوتورا. رو» در این باره گفت: بر اثر سونامی و جریان آب رآکتور ها در نیروگاه « فوکوشیما» منفجر شدند. سپس طی 10 ساعت عامل انسانی تأثیر گذار بود که افراد نتوانستند رآکتور را ببندند و در انتظار تصمیات مقامات توکیو ماندند. یعنی افراد در محل حادثه، از قبول مسئولیت هراس داشتند و رآکتور را نبستند. بدین ترتیب ما ملاحظه می کنیم که چطور یک مسأله طبیعی بحران هایی را در پی دارد که عامل انسانی در آن نقش دارد. در نتیجه ضررهای فوق العاده سنگین بروز می کند و اراضی وسیعی از دست می رود که فقط پس از 150- 100 سال می توانند برای زندگی مناسب باشند. دهها هزار نفر مجبور می شوند از محل زادو بومی زندگی خود مهاجرت کنند. این را فاجعه فنی می نامند. البته بعید است فاجعه ای در چنین مقایسی بروز کند.
اکثر کارشناسان که مورد نظرسنجی قرار گرفتند در رد سناریوی گرم شدن اقلیم شتاب بخرج نمی دهند. زیرا آب شدن یخ های قطب باعث بروز تغییرات در دنیای گیاهان و جانوران خواهد شد و مسأله تأمین آب را مطرح خواهد کرد که به معنای آن خواهد بود که انسان با شرایط جدید زیست روبرو خواهد شد.
