فقدان ارتباط بین حوادث 11 سپتامبر سال 2001 در آمریکا و آغاز عملیات در افغانستان باعث تعجب کسی نمی شود. پنج سال پیش آمریکایی ها خودشان به این موضوع اعتراف کردند. اما همانا از این تراژدی به بهترین وجه در سیاست آمریکا در افغانستان استفاده شد.
آمریکایی ها برای اثبات اینکه حمله به افغانستان — جنگ بر علیه القاعده است — از صرف پول فراوان دریغ نورزیدند. حمایت پس از حادثه 11 سپتامبر تضمین شده بود، از اینرو لزومی نداشت به اعتبار خود فکر کنند. اما نباید فراموش کرد که آمریکای ها قبل از این حادثه نیز تلاش می کردند خود را به عنوان بازیگر مهم در این منطقه نشان بدهند. صحبت ها در باره اعزام نیرو به افغانستان برای دفاع از ساکنان آن قبل از حادثه سپتامبر نیز تبلیغ می شد، اما در آن زمان باید به کل جهان ثابت می شد که همانا حالا باید عملیات ورود به افغانستان انجام شود. در این موقع موضوع دستگیری بن لادن مطرح شد.
میخائیل روشین کارمند ارشد علمی انستیتوی خاورشناسی اکادمی علوم روسیه در این خصوص گفت: دولت طالبان و خود طالبان که در آن زمان کابل و بخش اعظم نواحی کشور را کنترل می کردند از تسلیم بن لادن و دیگر اعضای القاعده به آمریکا خودداری ورزیدند. زمینه خبری برای این نقشه آماده شد. تا آنجا که من می دانم سازمان ملل بطور غیر مستقیم در این عملیات شرکت نداشت یعنی نباید گفت که حضور نیورهای ناتو در افغانستان با حمایت سازمان ملل ممکن شد. اما در این جا باید به نتیجه حضور نیروهای آمریکایی در افغانستان توجه شود. در واقع طالبان مثل سابق در آنجا باقی ماندند و جنگ داخلی ادامه هنوز دارد و اقتصاد در وضعیت غم انگیزی بسر می برد.
در این میان تمام آنچه دلیل حمله به واشنگتن و نیویورک بود فراموش شد. زیرا در آن حادثه القاعده از اهدافی پیروی می کرد که نه تنها با آمریکا بلکه کل جهان عرب در ارتباط بود.
نیکیتا مندکوویچ کارشناس مرکز مطالعه افغانستان معاصر در این خصوص گفت: بدون شک القاعده با انجام این عمل تروریستی بر ضد آمریکا امیدوار بود که از حمایت جهان عرب برخوردار شود و امکان آغاز جنگ طولانی بر علیه آمریکا را فراهم سازد اما القاعده در این امر دچار اشتباه شد. حمایت از جهان عرب دریافت نشد و آمریکا به افغانستان حمله کرد که پایگاه القاعده متحد طالبان در آنجا قرار داشت. این امر باعث آغاز جنگ جدید در افغانستان شد.
ورود نیروهای آمریکا و متحدان آن به افغانستان 7 ماه اکتبر سال 2001 میلادی آغاز شد. این عملیات بخشی از عملیات « آزادی پایدار» بود. واحدهای نظامی ائتلاف ضدتروریستی که فرماندهی نیروهای مسلح آمریکا ریاست آن را عهده دار بود دراین مأموریت شرکت کردند. بعلاوه واحدهای نیروهای بین المللی امنیت در افغانستان نیز وارد عمل شدند که نمایندگان ناتو فرماندهی آن را عهده دار بود. نابودی بن لادن توسط نیروهای ویژه در شب 2 ماه مه سال 2011 میلادی در ناحیه شهر « آبوت آباد» در شمال پاکستان یکی از مهمترین حوادث این عملیات شد. سه هفته بعد رهبر جنبش « طالبان» در افغانستان با سرنوشت مشابهی روبرو شد. در پاکستان ملا محمد عمر نابود شد.
هم اکنون می توان گفت که این مهمترین موفقیت نظامی ائتلاف غرب در افغانستان بود. بطور کلی حمله به افغانستان یک درس جدی برای نظامیان غرب بود که بهر حال نتوانستند به موفقیتهای جدی در این سرزمین دست یابند. با وجود این دبیر کل ناتو سخنرانی پر طمطراقی کرد و گفت: « نیروهای بین المللی حافظ امنیت در افغانستان یکی از ائتلاف های بزرگ در تاریخ معاصر می باشد که بیش از 50 کشور در عملیات تحت فرماندهی آن شرکت کردند. هدف ما برقراری نظم در کشور و سازماندهی نیروهای محلی امنیت بود. ما با پرداخت قیمت گزافی توانستیم این وظیفه را به انجام برسانیم».
