در این اواخر، درگیری ها تنها ثروت آفریقا شده است. کارشناسان آنها را به چند دسته تقسیم می کنند: بین قومی، بین مذهبی، قومی — سیاسی. اما فقط یک چیز علت اصلی این جنگ هاست- فقر.
دهها جنگ داخلی، صدها کودتای نظامی ، ژنوساید و ترورهای سیاسی از خصوصیات زندگی کنونی آفریقاست. کارشناسان بر این نکته تأکید می کنند که بیش از نیمی از کشورهای قاره آفریقا توانستند از رژیم های نظامی — دیکتاتوری در امان بمانند.
هر تکان سیاسی درگیری های داخلی، بین قومی، مذهبی و قومی — سیاسی در داخل کشور ها را شدت می بخشد. تقریبا همه آنها به درگیری های جدید و بسیاری از آنها به جنگ های خونین فرا می رویند. درگیری « دارفور» در سودان که به جنگ خونین انجامید، جنگ سومالی ، بحران سیاسی در کنیا،ژنوساید در روآندا فقط بخش کوچکی از درگیری ها و جنگ های آفریقا هستند. اما کارشناسان معتقدند که نباید این درگیری ها را مقابله گروه های مختلف قومی دانست. دلیل نارضایتی برای آفریقایی های ساده تلاش برای بیرون کشیدن خود از فقر است، اما غرب تقریبا همیشه در ایجاد شرایط فقر و مصیبت و سناریوی خونین پیشرفت حوادث در آفریقا، گناهکار است.
یوری سِوِتوف کارشناس سیاسی پطربورگ در این خصوص گفت:بی ثباتی سیاسی اجازه رشد اقتصاد را نمی دهد. آفریقا با وجود ذخایر غنی طبیعی، یک کشور فقیر باقی می ماند. بدین ترتیب، ساکنان این قاره با دیدن دنیایی دیگر، راه خروج را در انقلابات می بینند و فکر می کنند اگر یک قدرت را سرنگون کنند ، وضع بسرعت بهبود خواهد یافت. اما گناه کشورهای غربی در فقر آفریقا خیلی زیاد است، زیرا کشورهای آفریقا رسما کشورهای مستعمره نیستند اما عملا تحت سرپرستی و نظارت شدید کشورهای غربی قرار دارند. یک نمونه آشکار — فرانسه بطور منظم لژیون خارجی خود را به هر کشوری که در آنجا جنبشی سر بلند کند و برای فرانسه قابل قبول نباشد، اعزام می کند. نیروها پیاده می شوند و نیروهای سیاسی ناپسند سرکوب و همه چیز دوباره به همان شکل سابق ادامه می یابد.
شایان ذکر است که عملیات نیروهای فرانسه در مالی از حمایت شدید متحدان پاریس درناتو و اتحادیه آفریقا برخوردار شد. پیشنهاد مسکو در باره اینکه هر نوع عملیات جنگی در آفریقا باید بر اساس حکم سازمان ملل اجرا شود نادیده گرفته شد. هم اکنون بسیاری از سیاستمداران در غرب سعی می کنند شکلگیری جنبش های جدید و یا عملیات گروه ها را نادیده بگیرند.
آناتولی ساواتییف دکتر علم تاریخ و کارمند ارشد علمی انستیتوی آفریقا آکادمی علوم روسیه در این خصوص گفت: درگیری های قومی — مذهبی بر طرز تفکر آفریقایی ها تأثیر می گذارد و آتش دشمنی را در قلوب پیروان متعلق به جوامع مختلف قومی و دینی روشن می کند. چندی پیش، 21 — مین سالگرد ژنوساید در « روآندا» برگزار شد. اکنون « بوروندی» نا آرام است. حوادث سومالی و کنیا گواه افزایش خطر افراط گرایی اسلامی است. در نیجریه — بزرگترین و پرجمعیت ترین کشور آفریقا — مسأله مسلمانان حاد است. اما قوانین شریعت در آنجا اجرا نمی شود — یعنی قرائت « بوکو حرام» — « آموزش غربی —گناه».
تلاش های غرب برای نشان دادن درگیری ها در آفریقا فقط به صورت درگیری های بین مذهبی مورد انتقاد قرار نمی گیرند.
تاتیانا دنیسووا نامزد علم تاریخ، رئیس مرکز مطالعه کشورهای آفریقای انستیتوی آفریقا آکادمی علوم روسیه در این خصوص گفت: به نظر می رسد اساس درگیری نیجریه بین مذهبی — بین مسیحیان و مسلمانان است. اما در واقع این درگیری — مبارزه بر سر قدرت بین شمال مسلمان و جنوب مسیحی است. البته این را می توان نمونه آشکارتر درگیری به دلیل اختلافات بین مذهبی دانست ، زیرا مسلمانان یک طرف درگیر و مسیحیان طرف دیگر درگیری هستند. آنها خود را افراط گرا نمی دانند و افراط گرایی را محکوم می کنند. در این جا دلیل درگیری به عنوان علت مقابله بین مذهبی کمرنگ شده است.
فعلا جامعه جهانی ترجیح می دهد از یک نسخه برای حل و فصل هر نوع درگیری در قاره آفریقا استفاده کند. واقعیتی که اعزام نیروهای مسلح و حمایت از یک طرف درگیر نمی تواند بطور نهایی به جنگ خونین پایان بدهد نادیده گرفته می شود. بسیاری از کارشناسان روسیه بر این نکته اصرار می ورزند که: اجرای چنین سیاسی بزودی منجر به آن خواهد شد که آفریقا منبع جدید رواج تروریسم برای کل جهان شود. در آفریقا تعداد فقرا و کسانی که از شرایط زندگی خود ناراضی هستند با سرعت سرسام آوری افزایش می یابد.
